Zout en zand

Heey allemaal, mijn eerste en waarschijnlijk ook laatste berichtje vanuit Chili.

Nadat we de death road hadden gedaan hebben Veerle en ik de bus gepakt naar Sucre. We hadden gekozen voor de allerluxste bus en dat was een goeie keuze. Wauw! Er waren maar 3 rijen met stoelen ipv 4 waardoor alle stoelen super groot waren. Je kon er echt helemaal in wegzinken. Verder was er ook meer dan genoeg beenruimte en kon de stoel heel ver naar achter. Het was echt een feest! Aangekomen in Sucre naar ons hostel gelopen. Het was een heel leuk hostel. Het was vroeger een soort luxe villa geweest en dat kon je nog heel goed zien. Ze hadden nog een soort eetzaal die precies zo was als vroeger (zie foto's). Die dag Sucre een beetje verkent en veel gelezen. Veerle kon alleen niet zoveel doen want ze had hele erge hoofdpijn. De volgende dag wouden we eigenlijk vroeg weg met de bus naar Uyuni maar dat hebben we niet gedaan omdat de hoofdpijn van Veerle nog erger was dan eerst. En ik vond het stiekem ook niet erg om een dagje uit te slapen. Die dag naar het ziekenhuis geweest met Veerle. Dat was echt een heel gedoe want je moest steeds ergens anders betalen en dan weer wachten in een rij waarbij iedereen voordrong (nationale sport nummer 1 hier). Maar uiteindelijk na 2 uur! bij een dokter terecht gekomen en die constateerde dat Veerle een enge vorm van hoogteziekte had. Dit was heel erg kut want de enige remedie hiertegen was afdalen. En ons plan was juist om samen naar Uyuni te gaan wat op 4000 meter ligt. Hierdoor hebben we besloten om op te splitsen en de volgende dag is Veerle naar Santa Cruz gegaan en ben ik naar Uyuni gegaan. Erg jammer dat we nu niet samen de zoutvelden konden bekijken en dat er al zo snel een einde kwam aan onze reis samen. Maarja niets aan te doen.

Toen ben ik dus in me eentje naar Uyuni gegaan dit was een 9 uur durende busreis in een bus zonder WC. De bus maakte wel af en toe stops maar dit was dan midden in een dorpje of stad waar geen wc te bekennen was. Na een tijdje werd de nood bij sommige mensen in de bus zo hoog dat ze toch maar de bus uit zijn gegaan en achter de bus zijn gaan plassen. En niemand in dat dorp kijkt daar raar van op, dat is heel normaal daar. Zelf heb ik ook al enkele keren mensen gewoon midden op straat zien plassen, wat toch wel een raar gezicht is. Maar goed 2 aardige Nederlanders ontmoet in de bus en daar die avond pizza mee gegeten. Ook alvast naar me salar de Uyuni tour gekeken. De tour agency waarmee ik wou, had of plek met 4 Israeliers of met 4 fransen 60+, dat zag ik allemaal niet zo zitten en besloten om het de volgende ochtend te boeken.

De volgende ochtend vroeg op gestaan en mijn tour geprobeert te boeken. Dit was nog een heel gedoe omdat niemand plek had of alleen Israeliers had (uitleg komt nog). Uiteindelijk met een meisje uit Nieuw Zeeland uitgekomen bij Sandra Tours. Toen toch maar de tour geboekt ondanks dat we met 5 andere Israeliers zaten. Ik zal nu ff uitleggen waarom ik niet met hun wou. Ik zat toevallig naast die Israelier toen hij zijn tour ging boeken. Eerst begon die te zeuren over de prijs. Hij wou geen 80 dollar betalen voor een 3 daagse all inclusive tour. Uiteindelijk kreeg die de tour voor 75 dollar maar toen was die nog lang niet tevreden. Hij wou zelf de gids uitkiezen uit een paar gidsen, toen dat niet kon vond hij het wel logisch dat die dan minder ging betalen. Daarna wou die een andere auto omdat degene die we kregen te oud was volgens hem. Vervolgens ging het over de tijd, we zouden om 10:45 weg gaan en hij wou precies dan weg en voor elke minuut later wou die 1 dollar korting (vervolgens kwam die zelf pas om 10:55 aanzetten) daarna wou die toch in Bolivianos en niet in dollars betalen en ging die zeuren over de omrekenkoers. Uiteindelijk werd die ook nog boos omdat ze volgens hem niet genoeg groenten meenamen voor het eten. En dat was alleen nog het boeken van de tour. Toen we op weg gingen wouden de Israeliers de hele tijd bepalen hoe lang we ergens gingen stoppen en waar we gingen stoppen. Terwijl ze volgens mij toch echt een tour hadden geboekt waarbij dat al gewoon vast stond en ze ook niets overlegde met mij en het Nieuw Zeelandse meisje. Zo wouden ze bijvoorbeeld ipv van 2 uur op de zoutvlakte 4 uur. Nou moet ik toegeven dat het ook wel erg mooi was en ik ook wel langer wilde blijven. Maar na 4 uur moesten we wel echt gaan en toen wouden ze nog meer tijd. Uiteindelijk veel te laat weggegaan waardoor het hostel waar we heen zouden gaan vol zat, toen werden ze boos dat we niet naar het hostel gingen waar we volgens de tour heen zouden gaan. De volgende dag wouden ze helemaal zelf hun hostel uit zoeken wat erop neer kwam dat we 2 hostels hebben bekeken en toch maar naar de keus van de gids zijn geweest omdat die de beste was. En de dag erna ging de auto kapot en toen werden ze helemaal boos. Want volgens hun hadden alle andere mensen hadden een betere auto (onzin en bovendien is dat niet zo raar als je de allergoedkoopste tour boekt). Het Nieuw Zeelandse meisje wist gelukkig een heleboel van jeeps en ging de jeep repareren. Alleen toen ging die debiele Israelier op de auto springen. Toen werd dat Nieuw Zeelandse meisje en ik echt pissig en heeft zij hem ff vertelt hoe een normaal persoon zich moet gedragen. En toen zei die "ja maar die auto is toch al kapot" en dan ben je 26 jaar oud. En dit was nog niet eens al het debiele gedrag wat ze vertoonde.

Het is niet dat ik een hekel heb aan alle Israeliers want ik heb een paar hele aardige ontmoet. Maar het is wel waar dat de meeste als ze in groepen zijn, zich zo gedragen als wat ik hierboven beschreven heb. En dat alle andere reizigers zich echt geweldig storen aan hun associale gedrag. Maarja tot zover over Israeliers. Het klinkt nu allemaal een beetje dramatisch en alsof ze mijn hele tour verpest hebben maar dat is niet waar. Want de tour bleef indrukwekkend en het was echt heel erg leuk met het Nieuw Zeelandse meisje die ook zoiets had van waarom gedragen jullie je niet normaal. Verder ontmoetten we in elk hostel en op elke plek waar we stopten ook weer andere mensen waarmee we konden kaarten, voetballen en praten. De salar de Uyuni (zouvelden) is iets onbeschrijfelijks. Je rijdt namelijk urenlang over een witte vlakte die oneindig lijkt en later reden we over een stuk wat nat was waardoor het de lucht weerkaatst en dus precies dezelfde kleur als de lucht is hierdoor verdwijnt de horizon en is het net alsof je op de wolken rijd. Verder ook nog mooie meren met flamingos gezien. De laatste dag ook nog geysers gezien die een paar meter de lucht in spoten. Verder was het landschap heel bizar net alsof je naar een surrealistisch schilderij zit te kijken.

Toen na 3 dagen samen met het nieuw Zeelandse meisje aangekomen in Chili (de Israeliers gingen terug naar Uyuni) om precies te zijn in San Pedro de Atacames. Daar een hostel gezocht en gelunched voor 12.000,- pesos!!! Ook hebben we nog wel een tijdje gelachen om die Israeliers en onze gesprekken met de gids over hoe vervelend ze waren en feest gevierd omdat in Chili bijna geen Israeliers zijn. Daar hebben we nog meer kiwi's (nieuw zeelanders) ontmoet en nog een Engels meisje, hiermee hebben we 2 dagen in en om wat hangmatten op de binnenplaats van het hostel doorgebracht, heel relaxt. We hebben ook nog een mountainbiketocht gemaakt dwars door de woestijn naar valle de la luna waar je een hele mooie zonsondergang kan zien. Op de heenweg nog verdwaalt en daardoor ook nog mooie grotten gezien. Op de terugweg in het donker gefietst wat nog best wel eng was.

Vervolgens de bus genomen naar Santiago. Deze bus deed er 24 uur over! Ik zag er erg tegenop maar uiteindelijk viel het me nog best wel mee en heb ik het goed overleeft. Aangekomen in Santiago dacht ik heel handig de metro te nemen maar dat bleek nog best lastig. Meteen werd ook wel het eerste verschil duidelijk met Chili en Bolivia. In Bolivia wordt je op een busstation meteen door iedereen geholpen of je dat nou wil of niet en in Chili loopt iedereen gewoon langs je heen en moet je het zelf uit zoeken. Uiteindelijk is het wel gelukt en ben ik bij me hostel aangekomen. Een heel erg leuk hostel wat vernoemd is naar de hond van de eigenaar; Sammy. De rest van de dag gebruikt om Santiago te verkennen. 's avonds voor het eerst sinds lange tijd weer voor mezelf gekookt en met een Chinees, een Amerikaan en een Zwitserse gepooled. Nu nog een paar dagen in Santiago en dan ga ik alweer naar Argentinie door tijdsgebrek. Want ik heb nog maar 18 dagen!

Nog even wat opvallende verschillen tussen Bolivia en Chili:
- Niemand loopt hier in klederdracht terwijl in Bolivia bijna iedereen in klederdracht loopt
- Van San Pedro de Atacamas naar Santiago hebben we aan 1 stuk door op een asfalt weg gereden en zelfs de zijwegen waren van asfalt. In Bolivia mag je blij zijn als de hoofdweg van asfalt is
- Het eten is hier 4x zo duur als in Bolivia. Waardoor je eigen eten maken weer goedkoper is geworden dan uit eten gaan.
- Chilenen praten zo snel dat niemand ze kan verstaan. Ik vraag me nog steeds af of ze elkaar wel kunnen verstaan zo snel praten ze.
- WC papier mag je nog steeds niet in de WC gooien.