Laatste dagen

Heeey,

Ik kom alweer bijna terug! Heel raar om na 5 maanden weg geweest te zijn te bedenken dat ik over 2 weken gewoon weer thuis zit. Ik heb wel zin om terug te gaan maar ga ook nog wel even heel hard genieten van de laatste dagen hier in Argentinie.

Na mijn laatste berichtje geschreven te hebben ben ik naar een voetbalwedstrijd geweest van Colo Colo, 1 van de betere clubs van Santiago. Dit was een hele andere wedstrijd dan degene die ik hiervoor heb meegemaakt. Toen we de kaartjes gingen kopen werden we al gewaarschuwd dat we beter in een ander vak konden gaan zitten dan dat we wouden, omdat het toch iets te gevaarlijk was voor ons. Toen we het stadion ingingen zei de kaartjesknipper dat we op al onze spullen moesten passen en heel erg moesten uitkijken. Uiteindelijk bleek dat een beetje overdreven omdat ons vak nauwelijks vol zat maar het vak naast ons wel. daar zaten alle die hard supporters en die hebben de volle 90 minuten gezongen. Eerst vond ik het wel jammer dat ik daar niet tussen zat, want zo gevaarlijk zag het er niet uit. Maar na een kwartier gingen opeens alle mensen aan 1 kant van het vak staan en begonnen ze vuurwerk afsteken aan de andere kant. Later deed het vak van de tegenstander hetzelfde en ontstond er een soort gevecht wie het meeste vuurwerk had. En toen ging overal in dat vak vuurwerk af. gekkenhuis maar dat schijnt hier normaal te zijn. Er gebeurde ook nog iets grappigs in ons vak. De bal was over het hek gevlogen en een klein jongetje ging hem pakken maar toen die hem bijna had kwam er een grote jongen die pakte de bal voor z´n neus weg. Later werd die grote jongen het stadion uitgezet omdat die een bal gejat had en toen ging heel ons vak klappen.

De dag hierna ben ik naar Valparaiso geweest, dit is de culturele hoofdstad van Chili. Valparaiso ligt aan de kust en is recht tegen een berg opgebouwd daarom hebben ze overal liftjes gebouwd om de berg op te komen. De liftjes zijn erg mooi en antiek, er zijn ook allemaal oude gekleurde huisjes en een haven. Was wel leuk om sinds lange tijd de zee weer es te zien. Verder staat ook het Chileense parlement in Valparaiso wat ervoor zorgt dat er veel demonstraties zijn. Dat kon ik ook meteen merken toen we de stad binnenkwamen. Er was een demonstratie van vrachtwagens tegen het sluiten van een deel van de haven. Zij blokkeerde alle wegen om Valparaiso te verlaten, gelukkig moest ik Valparaiso in en kon ik gewoon doorrijden. Later toen ik de stad ging verkennen kwam ik nog een demonstratie tegen, deze was voor een beter onderwijssysteem. en ongevraagd kreeg ik een hele uitleg van een vrouw uit de demonstratie die ging vertellen dat het onderwijs in Chili alleen betaalbaar is voor rijken mensen en dat zij vond dat iedereen recht had op onderwijs. Ze vertelde ook nog veel meer maarja ze was Chileens dus praatte veel te snel en onverstaanbaar dus dit was het enige wat ik begreep.

Mijn hostel in Valparaiso was ook wel bijzonder, ik had eerst een heel populair hostel gereserveerd maar die was ondanks dat ik gereserveerd had toch vol. Gelukkig wisten ze wel een ander hostel. Dit was echt een heel grappig hostel. Het was helemaal nieuw en superluxe. dik matras, grote tv, nieuwe keuken, badkamer en... Dekbedden! (die mis ik heel erg). Alleen het zielige was voor de eigenaar dat ik de enige gast was en zo te zien ook de enige sinds lange tijd. De eigenaar was een Fransman uit Quebec die hier met heel veel goede bedoelingen een hostel was begonnen maar dat liep niet echt goed. Het deed me heel erg denken aan het televisieprogramma ¨ik vertrek¨. Maar het was wel een grappige man, hij wou mij de hele tijd zijn gedichten in het spaans laten lezen waar ik helemaal niets van begreep. Helaas voor hem ging ik de volgende dag alweer weg want ik had een strak schema.

Die dag ging ik naar Argentinie. Met de bus om 11 uur weg vanuit Valparaiso en dan zou ik om 8 uur ´s avonds aankomen in Mendoza. Perfect dacht ik. Alleen om 8 uur waren we nog steeds de grens tussen Chili en Argentinie niet over. We moesten daar 3 uur wachten!. Ik weet nog steeds niet zo goed waarom maar later hoorde ik dat het was omdat het heel druk was omdat het 1 mei was de dag van de arbeid. Na 1,5 uur in de rij te hebben gestaan voor een broodje lomo was ik onderhand bevroren. Gelukkig had deze bus wel verwarming. In de bus was het trouwens wel erg gezellig. Al snel raakte ik aan de praat met wat Chilenen en Argentijnen. Argentijnen zijn gelukkig een stuk beter te verstaan en die Chilenen praatte ook gelukkig wat langzamer. Het leuke is dat Argentijnen en Chilenen heel aardig zijn en ook eigenlijk heel erg Westers. Hierdoor kon ik een stuk beter met ze praten dan met Peruanen of Bolivianen die ook heel aardig zijn maar waar je toch nog een beetje een cultuurverschil hebt.

Uiteindelijk om 3 uur ´s nachts aangekomen in Mendoza. Naar het hostel gegaan waar ik heen wou, alleen zat deze vol. Gelukkig wouden ze wel een ander hostel voor me bellen en die had nog plek. Alleen was al me Argentijnse geld op dus kon ik geen taxi nemen en moest ik midden in de nacht met al me bagage naar het andere hostel lopen. Uiteindelijk om 4 uur aangekomen in me hostel. Daar nog even geslapen en de volgende dag Mendoza verkent. Ik was alleen nog wel behoorlijk moe door de busreis over de grens dus ik had eigenlijk niet zo´n zin om de hele stad door te sjouwen. Dus ik heb een heel foute tour in een busje door een groot park in Mendoza genomen. Ik verstond vrij weinig van wat de man vertelde maar vond het erg relaxt om in een busje te zitten en toch wat te zien. Ook vond ik het leuk om naar het accent van die man te luisteren. Argentijnen hebben namelijk zo´n grappig accent. Ze zeggen in plaats van jamar, sjamar en op de een of andere manier maakt me dat elke keer aan het lachen, waardoor iedereen mij raar aan zat te kijken in die bus. Daarna de rest van de dag in het park in de zon gelegen en besloten dat ik niet lang in Mendoza wou blijven.

Dus meteen die nacht een bus genomen naar Salta. Deze bus deed er 18 uur over en toen ik binnenkwam dacht ik meteen dit wordt een ramp, er zat namelijk een vrouw met een kindje naast me en ik had ondertussen wel ervaring met wat kinderen deden op een lange busreis. Krijsen en poepen. Terwijl ik me aan het afvragen was wat voor een ouder, een kind zoiets aan doet, kwam er een stel met 2 kinderen achter me zitten. Ik zag al een heel horrorscenario voor me dus ben ik maar helemaal achterin de bus gaan zitten en tone was het eigenlijk een superelaxte busrit. Met eten, 2 goeie engelstalige films en ik heb 10 uur geslapen (een record!) Het was gewoon nog beter dan een vliegtuig!

In Salta zat ik in een superleuk hostel waar ze elke avond wat leuks organiseren. De eerste avond was er meteen een barbeque en dat was echt superlekker. Argentinië is namelijk het land van de biefstuk en het vlees. Dus heel veel vlees gegeten! Bij de barbeque ook een stel tegengekomen uit Utrecht en het bleek dat de barman ook een jaar in Utrecht had gewoond! Hoe toevallig is dat. De volgende dag ben ik Salta gaan verkennen. Met een kabelbaan een berg opgeweest waarvan je een geweldig uitzicht over Salta had. Daarna 1000 treden naar beneden gelopen en een super pancho (hot dog) gegeten. Vervolgens die avond weer in het hostel pasta gegeten. En gekeken hoe een paar mensen een pasta slurp wedstrijd hielden waarbij hun hele gezicht onder de saus kwam te zitten. De dag erop lekker de hele dag in de zon gezeten. Ik dacht de hele tijd wel, ik zou nu iets kunnen gaan zien of doen maar ik vond het ook wel goed zo en had niet zoveel zin om het zoveelste plein of kerkje te gaan bekijken. Dus de hele dag in de zon zitten was een goed alternatief. Wel nog met een leuke groep uit eten geweest en daardoor nog bijna me bus gemist.

Die nacht met de bus naar Cordoba gegaan, en vanuit daar de bus genomen naar la cumbre waar ik nu ben. Eindelijk sinds lange tijd zit ik weer in een rustig dorpje en in een heel relaxt hostel met zwembad. Het is een erg mooie omgeving hier en morgen wil ik gaan mountainbiken of paragliden als het weer dat toelaat.

Nu ik aan het schrijven ben bedenk ik me dat ik 3000 km in een week heb afgelegd, best wel ziek eigenlijk. En ik denk eigenlijk stiekem ook dat dit mijn laatste berichtje was. Want ik vertrek zaterdagavond 17 mei vanuit Buenos Aires en kom maandagochtend 19 mei aan op schiphol. Nog maar 11 dagen dus waarin ik nog een hoop moet zien en feesten in BA.