Heey allemaal, mijn eerste en waarschijnlijk ook laatste berichtje vanuit Chili.
Nadat we de death road hadden gedaan hebben Veerle en ik de bus gepakt naar Sucre. We hadden gekozen voor de allerluxste bus en dat was een goeie keuze. Wauw! Er waren maar 3 rijen met stoelen ipv 4 waardoor alle stoelen super groot waren. Je kon er echt helemaal in wegzinken. Verder was er ook meer dan genoeg beenruimte en kon de stoel heel ver naar achter. Het was echt een feest! Aangekomen in Sucre naar ons hostel gelopen. Het was een heel leuk hostel. Het was vroeger een soort luxe villa geweest en dat kon je nog heel goed zien. Ze hadden nog een soort eetzaal die precies zo was als vroeger (zie foto's). Die dag Sucre een beetje verkent en veel gelezen. Veerle kon alleen niet zoveel doen want ze had hele erge hoofdpijn. De volgende dag wouden we eigenlijk vroeg weg met de bus naar Uyuni maar dat hebben we niet gedaan omdat de hoofdpijn van Veerle nog erger was dan eerst. En ik vond het stiekem ook niet erg om een dagje uit te slapen. Die dag naar het ziekenhuis geweest met Veerle. Dat was echt een heel gedoe want je moest steeds ergens anders betalen en dan weer wachten in een rij waarbij iedereen voordrong (nationale sport nummer 1 hier). Maar uiteindelijk na 2 uur! bij een dokter terecht gekomen en die constateerde dat Veerle een enge vorm van hoogteziekte had. Dit was heel erg kut want de enige remedie hiertegen was afdalen. En ons plan was juist om samen naar Uyuni te gaan wat op 4000 meter ligt. Hierdoor hebben we besloten om op te splitsen en de volgende dag is Veerle naar Santa Cruz gegaan en ben ik naar Uyuni gegaan. Erg jammer dat we nu niet samen de zoutvelden konden bekijken en dat er al zo snel een einde kwam aan onze reis samen. Maarja niets aan te doen.
Toen ben ik dus in me eentje naar Uyuni gegaan dit was een 9 uur durende busreis in een bus zonder WC. De bus maakte wel af en toe stops maar dit was dan midden in een dorpje of stad waar geen wc te bekennen was. Na een tijdje werd de nood bij sommige mensen in de bus zo hoog dat ze toch maar de bus uit zijn gegaan en achter de bus zijn gaan plassen. En niemand in dat dorp kijkt daar raar van op, dat is heel normaal daar. Zelf heb ik ook al enkele keren mensen gewoon midden op straat zien plassen, wat toch wel een raar gezicht is. Maar goed 2 aardige Nederlanders ontmoet in de bus en daar die avond pizza mee gegeten. Ook alvast naar me salar de Uyuni tour gekeken. De tour agency waarmee ik wou, had of plek met 4 Israeliers of met 4 fransen 60+, dat zag ik allemaal niet zo zitten en besloten om het de volgende ochtend te boeken.
De volgende ochtend vroeg op gestaan en mijn tour geprobeert te boeken. Dit was nog een heel gedoe omdat niemand plek had of alleen Israeliers had (uitleg komt nog). Uiteindelijk met een meisje uit Nieuw Zeeland uitgekomen bij Sandra Tours. Toen toch maar de tour geboekt ondanks dat we met 5 andere Israeliers zaten. Ik zal nu ff uitleggen waarom ik niet met hun wou. Ik zat toevallig naast die Israelier toen hij zijn tour ging boeken. Eerst begon die te zeuren over de prijs. Hij wou geen 80 dollar betalen voor een 3 daagse all inclusive tour. Uiteindelijk kreeg die de tour voor 75 dollar maar toen was die nog lang niet tevreden. Hij wou zelf de gids uitkiezen uit een paar gidsen, toen dat niet kon vond hij het wel logisch dat die dan minder ging betalen. Daarna wou die een andere auto omdat degene die we kregen te oud was volgens hem. Vervolgens ging het over de tijd, we zouden om 10:45 weg gaan en hij wou precies dan weg en voor elke minuut later wou die 1 dollar korting (vervolgens kwam die zelf pas om 10:55 aanzetten) daarna wou die toch in Bolivianos en niet in dollars betalen en ging die zeuren over de omrekenkoers. Uiteindelijk werd die ook nog boos omdat ze volgens hem niet genoeg groenten meenamen voor het eten. En dat was alleen nog het boeken van de tour. Toen we op weg gingen wouden de Israeliers de hele tijd bepalen hoe lang we ergens gingen stoppen en waar we gingen stoppen. Terwijl ze volgens mij toch echt een tour hadden geboekt waarbij dat al gewoon vast stond en ze ook niets overlegde met mij en het Nieuw Zeelandse meisje. Zo wouden ze bijvoorbeeld ipv van 2 uur op de zoutvlakte 4 uur. Nou moet ik toegeven dat het ook wel erg mooi was en ik ook wel langer wilde blijven. Maar na 4 uur moesten we wel echt gaan en toen wouden ze nog meer tijd. Uiteindelijk veel te laat weggegaan waardoor het hostel waar we heen zouden gaan vol zat, toen werden ze boos dat we niet naar het hostel gingen waar we volgens de tour heen zouden gaan. De volgende dag wouden ze helemaal zelf hun hostel uit zoeken wat erop neer kwam dat we 2 hostels hebben bekeken en toch maar naar de keus van de gids zijn geweest omdat die de beste was. En de dag erna ging de auto kapot en toen werden ze helemaal boos. Want volgens hun hadden alle andere mensen hadden een betere auto (onzin en bovendien is dat niet zo raar als je de allergoedkoopste tour boekt). Het Nieuw Zeelandse meisje wist gelukkig een heleboel van jeeps en ging de jeep repareren. Alleen toen ging die debiele Israelier op de auto springen. Toen werd dat Nieuw Zeelandse meisje en ik echt pissig en heeft zij hem ff vertelt hoe een normaal persoon zich moet gedragen. En toen zei die "ja maar die auto is toch al kapot" en dan ben je 26 jaar oud. En dit was nog niet eens al het debiele gedrag wat ze vertoonde.
Het is niet dat ik een hekel heb aan alle Israeliers want ik heb een paar hele aardige ontmoet. Maar het is wel waar dat de meeste als ze in groepen zijn, zich zo gedragen als wat ik hierboven beschreven heb. En dat alle andere reizigers zich echt geweldig storen aan hun associale gedrag. Maarja tot zover over Israeliers. Het klinkt nu allemaal een beetje dramatisch en alsof ze mijn hele tour verpest hebben maar dat is niet waar. Want de tour bleef indrukwekkend en het was echt heel erg leuk met het Nieuw Zeelandse meisje die ook zoiets had van waarom gedragen jullie je niet normaal. Verder ontmoetten we in elk hostel en op elke plek waar we stopten ook weer andere mensen waarmee we konden kaarten, voetballen en praten. De salar de Uyuni (zouvelden) is iets onbeschrijfelijks. Je rijdt namelijk urenlang over een witte vlakte die oneindig lijkt en later reden we over een stuk wat nat was waardoor het de lucht weerkaatst en dus precies dezelfde kleur als de lucht is hierdoor verdwijnt de horizon en is het net alsof je op de wolken rijd. Verder ook nog mooie meren met flamingos gezien. De laatste dag ook nog geysers gezien die een paar meter de lucht in spoten. Verder was het landschap heel bizar net alsof je naar een surrealistisch schilderij zit te kijken.
Toen na 3 dagen samen met het nieuw Zeelandse meisje aangekomen in Chili (de Israeliers gingen terug naar Uyuni) om precies te zijn in San Pedro de Atacames. Daar een hostel gezocht en gelunched voor 12.000,- pesos!!! Ook hebben we nog wel een tijdje gelachen om die Israeliers en onze gesprekken met de gids over hoe vervelend ze waren en feest gevierd omdat in Chili bijna geen Israeliers zijn. Daar hebben we nog meer kiwi's (nieuw zeelanders) ontmoet en nog een Engels meisje, hiermee hebben we 2 dagen in en om wat hangmatten op de binnenplaats van het hostel doorgebracht, heel relaxt. We hebben ook nog een mountainbiketocht gemaakt dwars door de woestijn naar valle de la luna waar je een hele mooie zonsondergang kan zien. Op de heenweg nog verdwaalt en daardoor ook nog mooie grotten gezien. Op de terugweg in het donker gefietst wat nog best wel eng was.
Vervolgens de bus genomen naar Santiago. Deze bus deed er 24 uur over! Ik zag er erg tegenop maar uiteindelijk viel het me nog best wel mee en heb ik het goed overleeft. Aangekomen in Santiago dacht ik heel handig de metro te nemen maar dat bleek nog best lastig. Meteen werd ook wel het eerste verschil duidelijk met Chili en Bolivia. In Bolivia wordt je op een busstation meteen door iedereen geholpen of je dat nou wil of niet en in Chili loopt iedereen gewoon langs je heen en moet je het zelf uit zoeken. Uiteindelijk is het wel gelukt en ben ik bij me hostel aangekomen. Een heel erg leuk hostel wat vernoemd is naar de hond van de eigenaar; Sammy. De rest van de dag gebruikt om Santiago te verkennen. 's avonds voor het eerst sinds lange tijd weer voor mezelf gekookt en met een Chinees, een Amerikaan en een Zwitserse gepooled. Nu nog een paar dagen in Santiago en dan ga ik alweer naar Argentinie door tijdsgebrek. Want ik heb nog maar 18 dagen!
Nog even wat opvallende verschillen tussen Bolivia en Chili:
- Niemand loopt hier in klederdracht terwijl in Bolivia bijna iedereen in klederdracht loopt
- Van San Pedro de Atacamas naar Santiago hebben we aan 1 stuk door op een asfalt weg gereden en zelfs de zijwegen waren van asfalt. In Bolivia mag je blij zijn als de hoofdweg van asfalt is
- Het eten is hier 4x zo duur als in Bolivia. Waardoor je eigen eten maken weer goedkoper is geworden dan uit eten gaan.
- Chilenen praten zo snel dat niemand ze kan verstaan. Ik vraag me nog steeds af of ze elkaar wel kunnen verstaan zo snel praten ze.
- WC papier mag je nog steeds niet in de WC gooien.
dinsdag 29 april 2008
zaterdag 19 april 2008
Zon en ziek
Heeey allemaal,
Ik zit nu in La Paz en vanavond vertrekken we naar Sucre (Bolivia)!
De laatste keer dat ik schreef was ik nog in Cusco. Vanuit daar zijn we met de bus naar Puno gegaan. Dat was super koud. We zaten in de nachtbus en het vroor niet alleen buiten maar ook in de bus. We hadden wel wat warme kleren bij ons maar echt niet genoeg om uren in een bevroren bus te zitten. Dus aangekomen in Puno eerst even op een bankje ontdooit en daarna naar een museum van een schip geweest. Dat schip was een Peruaans oorlogschip dat vroeger op Lake Titicaca voer. De Peruaanse regering had het schip in Engeland bestelt en het was dan ook vanuit Engeland naar Peru gebracht. Eerst per schip, toen per trein en uiteindelijk per ezel was het schip in duizenden stukken naar het titicaca meer gebracht daar was het in elkaar gezet en kon het gebruikt worden. Hier hebben ze in totaal 6 jaar over gedaan.
Verder hebben we in Puno niet zoveel meer gedaan en hebben we ´s middags de bus naar Copacabana genomen. Een plaatsje aan de Boliviaanse kant van Lake Titicaca. Dit was heel toeristisch maar ook wel heel gezellig. Wat wel meteen opviel was hoeveel goedkoper alles was. We betaalde maar 15 bolivianos (1,5 euro) voor onze kamer die nog redelijk goed was. De dag erop zijn we naar Isla del Sol geweest. Dit was echt een heel mooi eiland die z´n naam zeker waarmaakte de zon scheen de hele dag. Heel relaxt in een hotel boven op de berg gezeten en ´s avonds gegeten met wat Engelsen die we ontmoet hadden. Dat was heel gezellig en de volgende dag ben ik met hun het eiland over gelopen, Veerle bleef bij het hostel. Toen heb ik geconcludeerd dat Engelsen toch wel de leukste mensen zijn om tegen te komen op je reis (in tegenstelling tot mensen uit Israel :s). (Er zijn trouwens wel aardige Israeliers maar de meeste zijn echt stom.) Ook nog ontdekt dat ik precies op dezelfde dag jarig was als het Engelse meisje van die groep. Met de boot zijn we weer terug gevaren naar ons startpunt, daar Veerle opgepikt en doorgevaren naar Copacabana. Vanuit daar meteen de bus doorgenomen naar La Paz.
Het viel ons gelijk op dat La Paz een grote, stinkende, chaotische, vieze maar geweldig mooie stad was. Toen we aankwamen met de bus konden we La Paz helemaal verlicht in het dal zien liggen en ik denk dat we daardoor van La Paz zijn gaan houden. Het was al wel laat dus hebben we een hostel gezocht en zijn we gaan slapen. De volgende dag zijn we onze tour naar Rurrenabaque en de Death road gaan regelen. Verder nog een beetje rondgelopen door de stad en ons erover verbaast dat het overal en altijd markt is hier. De volgende dag dan maar de markt gaan verkennen en echt 6 uur lang over een markt gelopen waarvan we toen nog niet de helft hadden gezien. Was wel leuk om te zien en lekker veel illegale DVD´s gekocht, nu maar hopen dat we die meekrijgen. Op de markt hebben we de twee Australiërs weer ontmoet met wie ik naar Machu Picchu was geweest. Die avond met hun gegeten en ook nog uitgeweest.
De volgende dag hebben we souveniers gekocht en zijn we naar een voetbalwedstrijd geweest. Ik had er nog best wel wat van verwacht want het was de nummer 1 tegen de nummer 3 maar het niveau was heel laag (nog lager dan in Quito). Was wel leuk om in een stadion te zitten en te zien hoe dat hier gaat. Vlak voor de wedstrijd begon kwam er een groep mensen binnen met vlaggen en trommels, en die gingen op de tribune staan. Vervolgens stalden ze uitgebreid hun trommels uit en alle andere instrumenten en hadden ze allemaal papiertjes bij zich waarop de tekst stond die ze gingen zingen. Toen begonnen ze met aanmoedigen. Alleen hielp het niet zo, al gauw stond La Paz met 2-0 achter en na de rust waren er dan ook een stuk minder mensen over. Toen het 3-0 werd bleef er helemaal niemand meer over en was er geen harde kern meer over die La Paz ging aanmoedigen. Uiteindelijk hebben ze verloren met 3-0 van Universitario uit Santa Cruz.
De volgende dag zijn we dan gevlogen naar de jungle. Na veel te veel stress op het vliegveld en allemaal mannetjes die de hele tijd ´no problema´ zeiden terwijl er wel een probleem was, zijn we uiteindelijk toch in Rurrenabaque aangekomen. Dat is een stadje in de jungle met een landings- en startbaan van gras en aarde. Daar weer met heel veel stress een tour en een terugvlucht geregeld. Diezelfde ochtend nog met de auto naar een rivier gereden. Vanaf daar gingen we met een soort kanoboot met motor naar onze jungle lodge. De bootreis was heel erg mooi. We zagen paradijsvogels, roze rivierdolfijnen en nog heel veel andere vogels met mooi kleuren en rare vormen. Helaas regende het wel bijna de hele bootreis (3 uur!) dus we kwamen allemaal helemaal verzopen aan. Gelukkig was de jungle lodge wel mooi. We kregen popcorn en chocolademelk en toen was het weer goed (dat dacht ik tenminste).
De volgende dag gingen we op anacondajacht. De hele ochtend door de pampas (een soort moeras) gelopen en geen anaconda´s gezien. Wel krabben, vogels, apen en schreeuwende Israeliers (die alle dieren wegjaagde) gezien. Tijdens het lopen werd ik heel erg moe, ik had ook niet echt honger dus besloten om maar een grote siesta te nemen en geen lunch. Na 3 uur slaap was het alleen niet veel beter geworden. Ik was nog steeds moe en honger had ik ook niet echt. Toen we ´s middags gingen piranha vissen heb ik ook gevraagd of ze me bij de bar af wouden zetten waar ze later heen gingen. Hier werd ik steeds misselijker en kouder en niet goed, dus kreeg ik van een lieve vrouw een bed. Daar heb ik een paar uur voor Pampas gelegen terwijl in de bar ondertussen het feest begon. Uiteindelijk trok ik het niet meer om in een wiebelend huis (door de dansende mensen) en harde muziek in dat bed te liggen, dus heb ik gevraagd of die gids me terug wou brengen naar onze lodge. Dat wou die gelukkig wel.
Daar heb ik de nacht met dikke koorts half in me bed en half op de wc doorgebracht. Gelukkig was Veerle er wel die de hele tijd voor me ging zorgen en hoefde ik verder nergens aan te denken. De volgende dag was ik gelukkig ietsje beter en was de koorts al wat gezakt. Alleen toen moesten we weer terug naar Rurrenabaque want de tour was afgelopen. Ik zag erg op tegen de bootreis maar eigenlijk heeft die me wel goed gedaan. Ze hadden een soort van ligplek voor me gemaakt zodat ik niet hoefde te zitten en zo kon ik erg relaxt liggen. Die avond voelde ik me alweer wat beter en heb ik weer wat gegeten. Die nacht goed geslapen en de volgende ochtend teruggevlogen naar La Paz. Hier een dagje relaxt gedaan en beter geworden. Wel jammer dat ik niet zoveel van die jungle heb meegemaakt maar wat ik heb gezien vond ik toch wel erg mooi. Ik denk uiteindelijk dat ik ziek ben geworden van mijn malariapillen en 3 uur verzopen in een boot zitten maar het kan ook wat anders zijn.
Toen vrijdag (gister dus) de Death road gedaan. Dit is een weg van La Paz naar Coroico. Hier kwamen elk jaar 200-300 mensen om omdat ze het ravijn in reden. Gelukkig is een jaar geleden een nieuwe weg geopend die veiliger is. Dus nu wordt die eigenlijk alleen nog gebruikt voor toeristen om te mountainbiken omdat het wel een heel erg mooie tocht is. We begonnen om 9 uur ´s ochtends op 4700 meter wat echt ijskoud was. Gelukkig daalde we geweldig snel en werd het steeds warmer. na 2 uur over gewoon asfalt rijden kwamen we bij de echte death road aan. Deze is niet geasfalteerd en bestaat uit stenen en aarde. We hadden gezorgd dat we de allerbeste tour operator hadden en dat merkte we ook wel. We stopte steeds even en dan werd uitgelegd wat we konden verwachten op het volgende stuk en waar we voor op moesten passen. Op deze manier was het ontzettend veilig en ben ik geen moment bang geweest. Uiteindelijk kwamen we om 3 uur beneden aan op 1200 meter. Daar kregen we een koud biertje en een lunchbuffet. Heel lekker allemaal en na een warme douche gingen we weer met het busje terug omhoog. Omdat sommige mensen op onze tour dat graag wouden namen we dezelfde weg terug en niet de nieuwe weg. Dat vond ik af en toe wel eng. Omdat je soms uit het raam keek en helemaal geen weg meer kon zien. Gelukkig hebben we dat ook overleeft en ´s avonds kapot maar voldaan terug gekomen in ons hostel. Veerle ging meteen slapen en ik ging nog even schaken met een Japanner. Tijdens het schaken kwam opeens Duifje binnen stormen. Dat is een meisje waarmee ik samen Spaans les had in Quito, zij doet vrijwilligerswerk in La Paz en we hadden al wat heen en weer gemailed om elkaar weer te ontmoeten maar dat was steeds mislukt. Dat was super leuk om haar weer te zien. Dus toch nog eventjes naar een Nederlands cafe hier in La Paz geweest. Ik was alleen wel gigantisch moe van de hele dag, dus we hebben nog even gepraat en daarna ben ik gaan slapen.
Vandaag wakker geworden (fijn he) en hebben we plannen gemaakt voor onze verder reis in Bolivia. We nemen nu de bus over een uurtje richting Sucre. Dat schijnt ook een mooie stad te zijn dus ik ben benieuwd! En nu is het verhaaltje uit.
Tot over een maand!
Ik zit nu in La Paz en vanavond vertrekken we naar Sucre (Bolivia)!
De laatste keer dat ik schreef was ik nog in Cusco. Vanuit daar zijn we met de bus naar Puno gegaan. Dat was super koud. We zaten in de nachtbus en het vroor niet alleen buiten maar ook in de bus. We hadden wel wat warme kleren bij ons maar echt niet genoeg om uren in een bevroren bus te zitten. Dus aangekomen in Puno eerst even op een bankje ontdooit en daarna naar een museum van een schip geweest. Dat schip was een Peruaans oorlogschip dat vroeger op Lake Titicaca voer. De Peruaanse regering had het schip in Engeland bestelt en het was dan ook vanuit Engeland naar Peru gebracht. Eerst per schip, toen per trein en uiteindelijk per ezel was het schip in duizenden stukken naar het titicaca meer gebracht daar was het in elkaar gezet en kon het gebruikt worden. Hier hebben ze in totaal 6 jaar over gedaan.
Verder hebben we in Puno niet zoveel meer gedaan en hebben we ´s middags de bus naar Copacabana genomen. Een plaatsje aan de Boliviaanse kant van Lake Titicaca. Dit was heel toeristisch maar ook wel heel gezellig. Wat wel meteen opviel was hoeveel goedkoper alles was. We betaalde maar 15 bolivianos (1,5 euro) voor onze kamer die nog redelijk goed was. De dag erop zijn we naar Isla del Sol geweest. Dit was echt een heel mooi eiland die z´n naam zeker waarmaakte de zon scheen de hele dag. Heel relaxt in een hotel boven op de berg gezeten en ´s avonds gegeten met wat Engelsen die we ontmoet hadden. Dat was heel gezellig en de volgende dag ben ik met hun het eiland over gelopen, Veerle bleef bij het hostel. Toen heb ik geconcludeerd dat Engelsen toch wel de leukste mensen zijn om tegen te komen op je reis (in tegenstelling tot mensen uit Israel :s). (Er zijn trouwens wel aardige Israeliers maar de meeste zijn echt stom.) Ook nog ontdekt dat ik precies op dezelfde dag jarig was als het Engelse meisje van die groep. Met de boot zijn we weer terug gevaren naar ons startpunt, daar Veerle opgepikt en doorgevaren naar Copacabana. Vanuit daar meteen de bus doorgenomen naar La Paz.
Het viel ons gelijk op dat La Paz een grote, stinkende, chaotische, vieze maar geweldig mooie stad was. Toen we aankwamen met de bus konden we La Paz helemaal verlicht in het dal zien liggen en ik denk dat we daardoor van La Paz zijn gaan houden. Het was al wel laat dus hebben we een hostel gezocht en zijn we gaan slapen. De volgende dag zijn we onze tour naar Rurrenabaque en de Death road gaan regelen. Verder nog een beetje rondgelopen door de stad en ons erover verbaast dat het overal en altijd markt is hier. De volgende dag dan maar de markt gaan verkennen en echt 6 uur lang over een markt gelopen waarvan we toen nog niet de helft hadden gezien. Was wel leuk om te zien en lekker veel illegale DVD´s gekocht, nu maar hopen dat we die meekrijgen. Op de markt hebben we de twee Australiërs weer ontmoet met wie ik naar Machu Picchu was geweest. Die avond met hun gegeten en ook nog uitgeweest.
De volgende dag hebben we souveniers gekocht en zijn we naar een voetbalwedstrijd geweest. Ik had er nog best wel wat van verwacht want het was de nummer 1 tegen de nummer 3 maar het niveau was heel laag (nog lager dan in Quito). Was wel leuk om in een stadion te zitten en te zien hoe dat hier gaat. Vlak voor de wedstrijd begon kwam er een groep mensen binnen met vlaggen en trommels, en die gingen op de tribune staan. Vervolgens stalden ze uitgebreid hun trommels uit en alle andere instrumenten en hadden ze allemaal papiertjes bij zich waarop de tekst stond die ze gingen zingen. Toen begonnen ze met aanmoedigen. Alleen hielp het niet zo, al gauw stond La Paz met 2-0 achter en na de rust waren er dan ook een stuk minder mensen over. Toen het 3-0 werd bleef er helemaal niemand meer over en was er geen harde kern meer over die La Paz ging aanmoedigen. Uiteindelijk hebben ze verloren met 3-0 van Universitario uit Santa Cruz.
De volgende dag zijn we dan gevlogen naar de jungle. Na veel te veel stress op het vliegveld en allemaal mannetjes die de hele tijd ´no problema´ zeiden terwijl er wel een probleem was, zijn we uiteindelijk toch in Rurrenabaque aangekomen. Dat is een stadje in de jungle met een landings- en startbaan van gras en aarde. Daar weer met heel veel stress een tour en een terugvlucht geregeld. Diezelfde ochtend nog met de auto naar een rivier gereden. Vanaf daar gingen we met een soort kanoboot met motor naar onze jungle lodge. De bootreis was heel erg mooi. We zagen paradijsvogels, roze rivierdolfijnen en nog heel veel andere vogels met mooi kleuren en rare vormen. Helaas regende het wel bijna de hele bootreis (3 uur!) dus we kwamen allemaal helemaal verzopen aan. Gelukkig was de jungle lodge wel mooi. We kregen popcorn en chocolademelk en toen was het weer goed (dat dacht ik tenminste).
De volgende dag gingen we op anacondajacht. De hele ochtend door de pampas (een soort moeras) gelopen en geen anaconda´s gezien. Wel krabben, vogels, apen en schreeuwende Israeliers (die alle dieren wegjaagde) gezien. Tijdens het lopen werd ik heel erg moe, ik had ook niet echt honger dus besloten om maar een grote siesta te nemen en geen lunch. Na 3 uur slaap was het alleen niet veel beter geworden. Ik was nog steeds moe en honger had ik ook niet echt. Toen we ´s middags gingen piranha vissen heb ik ook gevraagd of ze me bij de bar af wouden zetten waar ze later heen gingen. Hier werd ik steeds misselijker en kouder en niet goed, dus kreeg ik van een lieve vrouw een bed. Daar heb ik een paar uur voor Pampas gelegen terwijl in de bar ondertussen het feest begon. Uiteindelijk trok ik het niet meer om in een wiebelend huis (door de dansende mensen) en harde muziek in dat bed te liggen, dus heb ik gevraagd of die gids me terug wou brengen naar onze lodge. Dat wou die gelukkig wel.
Daar heb ik de nacht met dikke koorts half in me bed en half op de wc doorgebracht. Gelukkig was Veerle er wel die de hele tijd voor me ging zorgen en hoefde ik verder nergens aan te denken. De volgende dag was ik gelukkig ietsje beter en was de koorts al wat gezakt. Alleen toen moesten we weer terug naar Rurrenabaque want de tour was afgelopen. Ik zag erg op tegen de bootreis maar eigenlijk heeft die me wel goed gedaan. Ze hadden een soort van ligplek voor me gemaakt zodat ik niet hoefde te zitten en zo kon ik erg relaxt liggen. Die avond voelde ik me alweer wat beter en heb ik weer wat gegeten. Die nacht goed geslapen en de volgende ochtend teruggevlogen naar La Paz. Hier een dagje relaxt gedaan en beter geworden. Wel jammer dat ik niet zoveel van die jungle heb meegemaakt maar wat ik heb gezien vond ik toch wel erg mooi. Ik denk uiteindelijk dat ik ziek ben geworden van mijn malariapillen en 3 uur verzopen in een boot zitten maar het kan ook wat anders zijn.
Toen vrijdag (gister dus) de Death road gedaan. Dit is een weg van La Paz naar Coroico. Hier kwamen elk jaar 200-300 mensen om omdat ze het ravijn in reden. Gelukkig is een jaar geleden een nieuwe weg geopend die veiliger is. Dus nu wordt die eigenlijk alleen nog gebruikt voor toeristen om te mountainbiken omdat het wel een heel erg mooie tocht is. We begonnen om 9 uur ´s ochtends op 4700 meter wat echt ijskoud was. Gelukkig daalde we geweldig snel en werd het steeds warmer. na 2 uur over gewoon asfalt rijden kwamen we bij de echte death road aan. Deze is niet geasfalteerd en bestaat uit stenen en aarde. We hadden gezorgd dat we de allerbeste tour operator hadden en dat merkte we ook wel. We stopte steeds even en dan werd uitgelegd wat we konden verwachten op het volgende stuk en waar we voor op moesten passen. Op deze manier was het ontzettend veilig en ben ik geen moment bang geweest. Uiteindelijk kwamen we om 3 uur beneden aan op 1200 meter. Daar kregen we een koud biertje en een lunchbuffet. Heel lekker allemaal en na een warme douche gingen we weer met het busje terug omhoog. Omdat sommige mensen op onze tour dat graag wouden namen we dezelfde weg terug en niet de nieuwe weg. Dat vond ik af en toe wel eng. Omdat je soms uit het raam keek en helemaal geen weg meer kon zien. Gelukkig hebben we dat ook overleeft en ´s avonds kapot maar voldaan terug gekomen in ons hostel. Veerle ging meteen slapen en ik ging nog even schaken met een Japanner. Tijdens het schaken kwam opeens Duifje binnen stormen. Dat is een meisje waarmee ik samen Spaans les had in Quito, zij doet vrijwilligerswerk in La Paz en we hadden al wat heen en weer gemailed om elkaar weer te ontmoeten maar dat was steeds mislukt. Dat was super leuk om haar weer te zien. Dus toch nog eventjes naar een Nederlands cafe hier in La Paz geweest. Ik was alleen wel gigantisch moe van de hele dag, dus we hebben nog even gepraat en daarna ben ik gaan slapen.
Vandaag wakker geworden (fijn he) en hebben we plannen gemaakt voor onze verder reis in Bolivia. We nemen nu de bus over een uurtje richting Sucre. Dat schijnt ook een mooie stad te zijn dus ik ben benieuwd! En nu is het verhaaltje uit.
Tot over een maand!
maandag 14 april 2008
dinsdag 1 april 2008
Matsjoe pietsjoe
Heey,
Ik zit nu in Cusco samen met Veerle!
Het crossen door de zandduinen in Huacachina was geweldig, het was net een achtbaan. Het zandboarden was ook leuk alleen toch iets te moeilijk voor mij. Daarbij nog wel 2 leuke Engelsen ontmoet en daarmee samen gegeten. Zij deden ook een 'gap year' en het was erg leuk om mensen te ontmoeten van mijn eigen leeftijd, dat was alweer lang geleden. Ik ben trouwens nog niemand tegen gekomen die hier rondreist en jonger is dan ik.
Die avond met de bus naar Arequipa gegaan. Daar lekker een hele dag niets gedaan. Vervolgens de volgende dag de stad een beetje verkend en m´n trekking door de colca canyon geboekt. Tijdens de stad verkennen de Engelsen uit Huacachina weer ontmoet en daarmee gegeten. Daarna snel naar mijn hostel en mijn spullen gepakt en gaan slapen want die nacht moest ik om 1 uur op om de tour te beginnen. We gingen met de bus naar Cabanaconde en daar om 7 uur ontbeten, vervolgens begonnen met lopen en na een lekkere lunch om 4 uur aangekomen in een oase waar we zouden overnachten. Die Oase was echt super relaxt. Na de hele dag lopen lekker in het zwembad gelegen en met nog een hele groep uit allerlei verschillende landen gegeten. Er waren ook Nederlanders bij en zelfs iemand uit Bilthoven die op de werkplaats had gezeten (Jasper heette die), Bizar. Doordat er allemaal Nederlandse mensen waren gaf het echt een soort op de camping in Frankrijk gevoel maarja dan in Peru dus. Het was erg gezellig maar ik ben toch vroeg naar bed gegaan want die nacht moesten we om 3 uur ´s nachts op.
De volgende dag 4 uur in het donker gelopen en op de top van de berg de zon op zien komen. Daarna ontbeten en met de bus naar Cruz del Condor. Daar kwamen we precies op tijd en het weer was perfect. Met een lekker zonnetje naar de condors (is dat Nederlands???) gekeken. Die beesten zijn zo groot en mooi dat was best wel indrukwekkend. Vervolgens na een veel te lekkere lunch allemaal misselijk in de bus terug naar Arequipa. Daar kwamen we om kwart over 6 aan en ik wou diezelfde nacht nog naar Cusco. Alleen gingen alle bussen om half 8. Dus naar me hostel geraced, spullen gepakt, terug geraced en nog steeds stinkend, niet gedouched maar precies op tijd de bus ingedoken met een zak papas fritas. Alleen toen was het natuurlijk een Peruaanse bus en ging die nog een uur wachten totdat die echt vol zat. Tja wat doe je eraan.
In Cusco aangekomen ben ik naar me hostel gegaan waar ik met Veerle had afgesproken. Daar Veerle weer herontmoet en het was weer gezellig! Samen Cusco bekeken en 2 dagen later naar Machu Picchu. Veerle ging met de bus en ik ging met een trail. Mijn trail heette de inca-jungletrail. We vertrokken donderdag om 8 uur en na een zes uur lange busreis begonnen we aan onze mountainbiketocht. Deze was heel relaxt we gingen alleen maar naar beneden. Het was wel een korte rit. Na 2,5 uur en 80 km kwamen we aan in Santa Maria, hier hebben we gegeten en geslapen. Onze groep bestond uit Sarah en Ben uit Australië, de gids en Ik.
De volgende dag weer vroeg op en veel gelopen. We liepen over een oud incapad dat uitgehakt was in de rotsen, het was behoorlijk smal en steil maar wel heel erg mooi. Aan het eind van deze dag kwamen we aan in Santa Teresa hier zijn termale baden. Dit was echt heel relaxt om daar in te liggen na 8 uur gelopen te hebben. In Santa Teresa hebben we ook geslapen. De dag daarna zijn we eerst naar Hydro electric gelopen, dat is een plaatsje die zo heet omdat er een waterenergie centrale staat, jaja ze zijn hier heel origineel met namen bedenken. Tijdens onze tocht moesten we 2x een oversteek maken over een rivier met een kabelkarretje, deze waren heel klein en schommelde behoorlijk maar waren wel erg leuk. In hydro electric gelunched en toen verder gelopen over de spoorrailes naar Aguas Calientes. Daar kwamen we ´s avonds aan. Daar gegeten en geslapen. Aguas Calientes was een heel maf stadje het bestaat pas zo´n 20 jaar en er zijn alleen maar hotels en restaurants. Dit is de plaats vanaf waar iedereen naar Machu Picchu gaat. De laatste dag heel vroeg op gestaan en naar Machu Picchu gelopen. Dit was best een zware tocht, 1 uur lang een trap recht omhoog lopen. Daar aangekomen was het heel erg mistig en konden we eigenlijk niets zien van Machu Picchu, maar na een tijdje klaarde de mist op en konden we heel Machu Picchu zien dat was echt heel erg mooi en indrukwekkend. We kregen eerst een rondleiding van onze gids en daarna gingen we wat eten. Het kostte daar gewoon 26 soles voor een hamburger (dat is 10 dollar!). Vervolgens ging ik met Ben nog Huayna Picchu beklimmen. Dit was weer een uur recht omhoog lopen maar vanaf daar had je een geweldig mooi uitzicht en overzicht over Machu Picchu. Daarna teruggelopen naar Aguas Calientes en ´s avonds de trein terug genomen naar Cusco. Wel leuk om te merken dat je hier alle soorten reizigers ontmoet want iedereen gaat naar Machu Picchu.
Nu ben ik weer in Cusco met Veerle. We vertrekken vanavond naar Puno wat bij Lake titicaca ligt. Vanaf daar zullen we de grens over steken naar Bolivia.
Onno
Ik zit nu in Cusco samen met Veerle!
Het crossen door de zandduinen in Huacachina was geweldig, het was net een achtbaan. Het zandboarden was ook leuk alleen toch iets te moeilijk voor mij. Daarbij nog wel 2 leuke Engelsen ontmoet en daarmee samen gegeten. Zij deden ook een 'gap year' en het was erg leuk om mensen te ontmoeten van mijn eigen leeftijd, dat was alweer lang geleden. Ik ben trouwens nog niemand tegen gekomen die hier rondreist en jonger is dan ik.
Die avond met de bus naar Arequipa gegaan. Daar lekker een hele dag niets gedaan. Vervolgens de volgende dag de stad een beetje verkend en m´n trekking door de colca canyon geboekt. Tijdens de stad verkennen de Engelsen uit Huacachina weer ontmoet en daarmee gegeten. Daarna snel naar mijn hostel en mijn spullen gepakt en gaan slapen want die nacht moest ik om 1 uur op om de tour te beginnen. We gingen met de bus naar Cabanaconde en daar om 7 uur ontbeten, vervolgens begonnen met lopen en na een lekkere lunch om 4 uur aangekomen in een oase waar we zouden overnachten. Die Oase was echt super relaxt. Na de hele dag lopen lekker in het zwembad gelegen en met nog een hele groep uit allerlei verschillende landen gegeten. Er waren ook Nederlanders bij en zelfs iemand uit Bilthoven die op de werkplaats had gezeten (Jasper heette die), Bizar. Doordat er allemaal Nederlandse mensen waren gaf het echt een soort op de camping in Frankrijk gevoel maarja dan in Peru dus. Het was erg gezellig maar ik ben toch vroeg naar bed gegaan want die nacht moesten we om 3 uur ´s nachts op.
De volgende dag 4 uur in het donker gelopen en op de top van de berg de zon op zien komen. Daarna ontbeten en met de bus naar Cruz del Condor. Daar kwamen we precies op tijd en het weer was perfect. Met een lekker zonnetje naar de condors (is dat Nederlands???) gekeken. Die beesten zijn zo groot en mooi dat was best wel indrukwekkend. Vervolgens na een veel te lekkere lunch allemaal misselijk in de bus terug naar Arequipa. Daar kwamen we om kwart over 6 aan en ik wou diezelfde nacht nog naar Cusco. Alleen gingen alle bussen om half 8. Dus naar me hostel geraced, spullen gepakt, terug geraced en nog steeds stinkend, niet gedouched maar precies op tijd de bus ingedoken met een zak papas fritas. Alleen toen was het natuurlijk een Peruaanse bus en ging die nog een uur wachten totdat die echt vol zat. Tja wat doe je eraan.
In Cusco aangekomen ben ik naar me hostel gegaan waar ik met Veerle had afgesproken. Daar Veerle weer herontmoet en het was weer gezellig! Samen Cusco bekeken en 2 dagen later naar Machu Picchu. Veerle ging met de bus en ik ging met een trail. Mijn trail heette de inca-jungletrail. We vertrokken donderdag om 8 uur en na een zes uur lange busreis begonnen we aan onze mountainbiketocht. Deze was heel relaxt we gingen alleen maar naar beneden. Het was wel een korte rit. Na 2,5 uur en 80 km kwamen we aan in Santa Maria, hier hebben we gegeten en geslapen. Onze groep bestond uit Sarah en Ben uit Australië, de gids en Ik.
De volgende dag weer vroeg op en veel gelopen. We liepen over een oud incapad dat uitgehakt was in de rotsen, het was behoorlijk smal en steil maar wel heel erg mooi. Aan het eind van deze dag kwamen we aan in Santa Teresa hier zijn termale baden. Dit was echt heel relaxt om daar in te liggen na 8 uur gelopen te hebben. In Santa Teresa hebben we ook geslapen. De dag daarna zijn we eerst naar Hydro electric gelopen, dat is een plaatsje die zo heet omdat er een waterenergie centrale staat, jaja ze zijn hier heel origineel met namen bedenken. Tijdens onze tocht moesten we 2x een oversteek maken over een rivier met een kabelkarretje, deze waren heel klein en schommelde behoorlijk maar waren wel erg leuk. In hydro electric gelunched en toen verder gelopen over de spoorrailes naar Aguas Calientes. Daar kwamen we ´s avonds aan. Daar gegeten en geslapen. Aguas Calientes was een heel maf stadje het bestaat pas zo´n 20 jaar en er zijn alleen maar hotels en restaurants. Dit is de plaats vanaf waar iedereen naar Machu Picchu gaat. De laatste dag heel vroeg op gestaan en naar Machu Picchu gelopen. Dit was best een zware tocht, 1 uur lang een trap recht omhoog lopen. Daar aangekomen was het heel erg mistig en konden we eigenlijk niets zien van Machu Picchu, maar na een tijdje klaarde de mist op en konden we heel Machu Picchu zien dat was echt heel erg mooi en indrukwekkend. We kregen eerst een rondleiding van onze gids en daarna gingen we wat eten. Het kostte daar gewoon 26 soles voor een hamburger (dat is 10 dollar!). Vervolgens ging ik met Ben nog Huayna Picchu beklimmen. Dit was weer een uur recht omhoog lopen maar vanaf daar had je een geweldig mooi uitzicht en overzicht over Machu Picchu. Daarna teruggelopen naar Aguas Calientes en ´s avonds de trein terug genomen naar Cusco. Wel leuk om te merken dat je hier alle soorten reizigers ontmoet want iedereen gaat naar Machu Picchu.
Nu ben ik weer in Cusco met Veerle. We vertrekken vanavond naar Puno wat bij Lake titicaca ligt. Vanaf daar zullen we de grens over steken naar Bolivia.
Onno
Abonneren op:
Posts (Atom)
