Okeej, dan nu de verhalen!!!
Na Banos wou ik nog de Cotopaxi gaan beklimmen, eerst nog 2 dagen getwijfeld of ik dat wel moest doen met me verwondingen enz. Toen iedereen helemaal gek van me werd heb ik besloten om hem te gaan beklimmen alleen toen was het weer te slecht dus kon het niet. Toen had ik 3 dagen niets te doen en werd ik gigantisch onrustig omdat ik wel iets wou gaan doen, ik wist alleen echt niet wat ik had alles al wel gezien wat ik wou zien. Dus toen ben ik maar een taart gaan bakken.
Daarna heb ik vrijdag samen met Lea en Luc een afscheidsfeestje gehad en zaterdagmorgen naar Tena vertrokken daar hebben we geraft en dat was echt vet! We vertrokken zondagochtend vroeg en moesten nog een half uur lopen, dit pad was supermodderig dus na een tijdje zat iedereen onder de modder, wat me echt weer het lowlandsgevoel gaf. Na een korte uitleg gingen we raften. Het bleek nog een best moeilijke rivier te zijn, maar dat maakte het juist superleuk. Na 2 uur raften lekker gelunched en daarna gingen we weer verder. Alleen werd de rivier nu wilder omdat er een andere rivier bij kwam. Daardoor zijn we ook nog een keer omgeslagen, wat achteraf wel heel grappig was maar toen best wel eng. Daarna werd de rivier rustiger en konden we elkaar en de gids uit de boot gooien. Daarna weer terug naar het hostel, gegeten en weer terug gegaan met de bus richting Quito. Gek eigenlijk dat zou ik in nederland nooit doen. 6 uur rijden op zaterdag en dan zondagavond weer 6 uur terug.
Maandagochtend naar Galapagos vertrokken, en weer afscheid genomen maar nu voor goed (naja voor 3 maanden), dat was stom. Op de Galapagos aangekomen regende het, en 2 Belgische meisjes vertelde mij dat het de hele week zou gaan regenen. Ik zag me hele Galapagosvakantie al in het water vallen. Maar er klopte gelukkig helemaal niets van wat ze zeiden we hebben de hele tijd perfect weer gehad, en helemaal geen regen meer. Door de gids die echt een toffe gast was, opgehaald van het vliegveld en naar de boot gebracht. De hoogtepunten van Galapagos waren voor mij:
De dolfijnen waar we op een gegeven moment midden tussen voeren. Het waren er wel zo'n 20 en het leek net alsof ze een show voor ons opvoerden. ze sprongen uit het water, zwommen onder de boot door en het leek wel alsof ze helemaal geen moeite hoefden te doen om onze boot bij te houden terwijl we toch best hard voeren.
Zeeleeuwen zijn overal op de Galapagos. Ze liggen op bijna elk strand in de Galapagos en zijn echt de grappigste dieren die ik heb gezien. Het geluid dat ze de hele tijd maken en het klappen met hun vinnen maakt ons de hele tijd aan het lachen. Ze waren ook helemaal niet schuw, je kon zo dicht bij komen als je wil. Je mocht ze alleen niet aanraken, wat soms nog best moeilijk was. Tijdens het snorkelen werd ik bijvoorbeeld een keer zo'n 10 minuten gevolgd door een zeeleeuw die met me flippers aan het spelen was.
Zeeschildpadden zijn ook heel mooi. Ze lijken echt heel relaxt en het is net alsof ze een beetje door het water zweven en alles heel rustig doen terwijl het soms nog best moeilijk is om ze bij te houden. Verder ook nog haaien, roggen en duizenden andere vissen waar ik de naam niet van weet gezien.
Verder waren de Iguana's en de cactussen ook nog is heel mooi. En de gekste beesten waren wel de Blue footed booby's. Dit waren vogels met blauwe voeten. Nee eigenlijk waren de fregatta's nog gekker. De mannetjes hiervan hadden een soort rode ballon onder hun kin en als ze dan een vrouwtje gingen versieren dan bliezen ze die op, maar dat zag er echt niet uit.
we zijn ook nog bij post bay office geweest. Hier is een brievenbus waar je kaartjes in kan stoppen maar ook kaarten uit kan halen. Zie je er bijv. een kaart in zitten voor Utrecht dan kan je die eruit halen en naar Utrecht brengen. Ik waren alleen geen kaarten voor Utrecht, maar ik heb er wel een paar gepost. Dus ik hoop dat die aankomen. Op datzelfde eiland had je ook de blowing holes. Hier werden de golven in een soort gat geperst waardoor het water zo'n 20 meter omhoog gespoten werd. was ook heel mooi om te zien.
Na mijn cruise werden we terug gebracht naar het vliegveld alleen had ik nog een aantal dagen voor me vlucht en ik wou nog naar een ander eiland; Isabella. Op het vliegveld bleek dat je ook kon vliegen naar Isabella met een klein propellorvliegtuigje, dat heb ik toen gedaan. Dat was echt supervet. Het was net of je in een auto zat, en je kon heel mooi alle eilanden van Galapagos zien liggen omdat we niet zo hoog vlogen. Alleen ik had niet bedacht hoe ik van het vliegveld in het dorpje kwam. Had er helemaal niet aan gedacht dat er natuurlijk geen bussen klaar staan als je maar met 6 mensen bent. Gelukkig stond er een mannetje die me wel naar het dorpje wou brengen. Daarna ben ik nog 3 dagen op het eiland Isabella geweest. Het dorpje daar was echt heel relaxt het was nog niet zo heel erg toeristisch (voor Galapagos dan). Alle straten zijn van zand en er was een bar waar iedereen elke avond naar toe ging. Deze was aan het strand en het was er altijd gezellig. Alleen de laatste dag was het zondag en we wouden nog de laatste keer uit met wat mensen die ik daar ontmoet had. Maar dat kon niet. Om 11 uur was alles dicht en sliep heel het dorp.
Na Galapagos naar Cuenca gegaan. Op het vliegveld van Guayacuil 2 Zwisters tegengekomen die ook naar Cuenca gingen, zij hadden toevallig op dezelfde boot gezeten als ik alleen ze waren aangekomen toen ik weg ging. Wel grappig om te merken dat de gids precies dezelfde grapjes maakte en ook het eten ongeveer hetzelfde was geweest. zij hadden in Cuenca 6 weken Spaans cursus gedaan en kenden de stad dus helemaal. Dit was superhandig. Want daardoor hadden we een heel goed hostel en konden ze me vertellen waar ik wel en niet heen moest. Ze hadden ook een hoop vrienden daar en die brachten ons elke keer met de auto overal heen. Was wel een aparte auto. Als je het raampje open wou doen, moest je de deur een stukje open doen en het raam eruit tillen. Verder kon je door de bodem heen kijken en werden sommige dingen bij elkaar gehouden door plakband. Maar dat maakte alelmaal niet uit. Daar heb ik het heel erg naar me zin gehad. Ook nog 1 dag gehiked in het nationale park daar.
Vervolgens gisteren met de bus van Cuenca naar hier (vilcabamba) gegaan. Dit gaf nog best wel wat problemen. Door de regen zijn er namelijk heel veel overstromingen en aardverschuivingen hier. Dat merkte ik al toen ik van Quito via Guayacuil naar Galapagos vloog. Vanuit het vliegtuig kon je zien dat er heel wat land onder water stond en soms zag je alleen nog maar de daken van huizen. Toen ik van Guayacuil naar Cuenca ging werd het al helemaal duidelijk. Op sommige stukken lag allemaal aarde op de weg en overal stond graafmachines en bulldozers, die de wegen aan het vrij maken waren. Gelukkig konden we toen wel in 1 keer doorrijden. Maar gister was het wel anders. Ik zat in de bus en het zou nog zo'n 2 uur duren, toen de bus opeens stopte. Opeens werd heel die bus onrustig en ik kon een beetje verstaan waar het over ging. Ik wist dat er iets met aarde en regen was. Toen moesten we allemaal de bus uit en kon ik het pas echt goed zien. Verderop de weg lag gigantisch veel aarde. Wel zo'n 30 meter hoog en er kwam nog steeds aarde naar beneden. Wij allemaal balen natuurlijk maar eigenlijk hadden we geluk gehad, de aardverschuiving had namelijk pas zo'n 5 minuten voordat we daar aankwamen plaatsgevonden en we hadden er ook onder kunnen zitten. Ik zat nog te bedenken wat ik nu moest gaan doen. Maar de Ecuadorianen die dit gewend zijn, waren al begonnen met spullen op hun rug binden en gingen te voet de oversteek maken naar de overkant. Eerst verklaarde ik ze voor gek omdat er ook nog steeds aarde naar beneden kwam en het er helemaal niet zo stabiel uit zag. Maar toen het na een tijdje wat rustiger werd en er bijna geen aarde meer naar beneden kwam, besloot ik toch ook maar de oversteek te maken omdat het alternatief 5 uur terugrijden naar Cuenca en geen meter opschieten mij niet zo beviel. Ik heb de overkant gehaald maar makkelijk was het niet met al mijn bagage. Een man voor mij zakte nog 3 meter naar beneden toen de aarde waarop hij stond ging bewegen. Maar er zijn gelukkig geen gewonden gevallen en iedereen (sommigen met 40 kilo op hun rug) heeft de overkant bereikt. Daar stond ondertussen al een bus die terugging omdat hij ook op de aardverschuiving was gestrand. En zo bleven de bussen gewoon rijden.
Uiteindelijk 3 uur later dan gepland aangekomen in Vilcabamba omdat er nog kleinere aardverschuivingen opgeruimd moesten worden. Dit doen ze overigens wel verassend snel (normaal zijn Ecuadorianen niet zo snel). Nu ben ik in Vilcabamba waar National Geographic ooit een reportage over heeft gemaakt. Omdat de mensen hier zogenaamd 2x zo oud worden dan in de rest van de wereld. Later bleek dit toch onzin te zijn, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat hier een hoop Amerikaanse hippies zijn gaan wonen. Ook veel toeristen maar wel een gezellig klein stadje.
Vanuit hier ga ik vanacht met de bus naar Peru (als de weg vrij is:s). Dat moet ook wel vrij snel gebeuren want mijn visa verloopt over 4 dagen. Ik ben namelijk een beetje te lang in Ecuador blijven hangen, maar er is hier ook zoveel te zien.
Nog eventjes waarom Cuenca de leukste stad van Ecuador is. Je kan er gewoon 's nachts over straat lopen, je kan het water drinken uit de kraan, er lopen verschillende rivieren door de stad waarvan de oevers bijna allemaal park zijn waar je lekker kan zitten, In de parken wordt gevoetbald en gevolleybalt, de mensen gooien hun afval niet op straat, er zijn gewoon bushaltes ipv. dat iedereen de bus in en uitspringt wanneer die wil en alle gebouwen in het centrum zijn nog echt oud en niet vervallen (geen lelijke flats enz.). verder wordt er hier echt geleefd en dat kan je zien, de mensen lopen in een gewoon tempo en niet alsof ze een schildpad zijn.
Allemaal alvast een prettig pasen!
Onno
Na Banos wou ik nog de Cotopaxi gaan beklimmen, eerst nog 2 dagen getwijfeld of ik dat wel moest doen met me verwondingen enz. Toen iedereen helemaal gek van me werd heb ik besloten om hem te gaan beklimmen alleen toen was het weer te slecht dus kon het niet. Toen had ik 3 dagen niets te doen en werd ik gigantisch onrustig omdat ik wel iets wou gaan doen, ik wist alleen echt niet wat ik had alles al wel gezien wat ik wou zien. Dus toen ben ik maar een taart gaan bakken.
Daarna heb ik vrijdag samen met Lea en Luc een afscheidsfeestje gehad en zaterdagmorgen naar Tena vertrokken daar hebben we geraft en dat was echt vet! We vertrokken zondagochtend vroeg en moesten nog een half uur lopen, dit pad was supermodderig dus na een tijdje zat iedereen onder de modder, wat me echt weer het lowlandsgevoel gaf. Na een korte uitleg gingen we raften. Het bleek nog een best moeilijke rivier te zijn, maar dat maakte het juist superleuk. Na 2 uur raften lekker gelunched en daarna gingen we weer verder. Alleen werd de rivier nu wilder omdat er een andere rivier bij kwam. Daardoor zijn we ook nog een keer omgeslagen, wat achteraf wel heel grappig was maar toen best wel eng. Daarna werd de rivier rustiger en konden we elkaar en de gids uit de boot gooien. Daarna weer terug naar het hostel, gegeten en weer terug gegaan met de bus richting Quito. Gek eigenlijk dat zou ik in nederland nooit doen. 6 uur rijden op zaterdag en dan zondagavond weer 6 uur terug.
Maandagochtend naar Galapagos vertrokken, en weer afscheid genomen maar nu voor goed (naja voor 3 maanden), dat was stom. Op de Galapagos aangekomen regende het, en 2 Belgische meisjes vertelde mij dat het de hele week zou gaan regenen. Ik zag me hele Galapagosvakantie al in het water vallen. Maar er klopte gelukkig helemaal niets van wat ze zeiden we hebben de hele tijd perfect weer gehad, en helemaal geen regen meer. Door de gids die echt een toffe gast was, opgehaald van het vliegveld en naar de boot gebracht. De hoogtepunten van Galapagos waren voor mij:
De dolfijnen waar we op een gegeven moment midden tussen voeren. Het waren er wel zo'n 20 en het leek net alsof ze een show voor ons opvoerden. ze sprongen uit het water, zwommen onder de boot door en het leek wel alsof ze helemaal geen moeite hoefden te doen om onze boot bij te houden terwijl we toch best hard voeren.
Zeeleeuwen zijn overal op de Galapagos. Ze liggen op bijna elk strand in de Galapagos en zijn echt de grappigste dieren die ik heb gezien. Het geluid dat ze de hele tijd maken en het klappen met hun vinnen maakt ons de hele tijd aan het lachen. Ze waren ook helemaal niet schuw, je kon zo dicht bij komen als je wil. Je mocht ze alleen niet aanraken, wat soms nog best moeilijk was. Tijdens het snorkelen werd ik bijvoorbeeld een keer zo'n 10 minuten gevolgd door een zeeleeuw die met me flippers aan het spelen was.
Zeeschildpadden zijn ook heel mooi. Ze lijken echt heel relaxt en het is net alsof ze een beetje door het water zweven en alles heel rustig doen terwijl het soms nog best moeilijk is om ze bij te houden. Verder ook nog haaien, roggen en duizenden andere vissen waar ik de naam niet van weet gezien.
Verder waren de Iguana's en de cactussen ook nog is heel mooi. En de gekste beesten waren wel de Blue footed booby's. Dit waren vogels met blauwe voeten. Nee eigenlijk waren de fregatta's nog gekker. De mannetjes hiervan hadden een soort rode ballon onder hun kin en als ze dan een vrouwtje gingen versieren dan bliezen ze die op, maar dat zag er echt niet uit.
we zijn ook nog bij post bay office geweest. Hier is een brievenbus waar je kaartjes in kan stoppen maar ook kaarten uit kan halen. Zie je er bijv. een kaart in zitten voor Utrecht dan kan je die eruit halen en naar Utrecht brengen. Ik waren alleen geen kaarten voor Utrecht, maar ik heb er wel een paar gepost. Dus ik hoop dat die aankomen. Op datzelfde eiland had je ook de blowing holes. Hier werden de golven in een soort gat geperst waardoor het water zo'n 20 meter omhoog gespoten werd. was ook heel mooi om te zien.
Na mijn cruise werden we terug gebracht naar het vliegveld alleen had ik nog een aantal dagen voor me vlucht en ik wou nog naar een ander eiland; Isabella. Op het vliegveld bleek dat je ook kon vliegen naar Isabella met een klein propellorvliegtuigje, dat heb ik toen gedaan. Dat was echt supervet. Het was net of je in een auto zat, en je kon heel mooi alle eilanden van Galapagos zien liggen omdat we niet zo hoog vlogen. Alleen ik had niet bedacht hoe ik van het vliegveld in het dorpje kwam. Had er helemaal niet aan gedacht dat er natuurlijk geen bussen klaar staan als je maar met 6 mensen bent. Gelukkig stond er een mannetje die me wel naar het dorpje wou brengen. Daarna ben ik nog 3 dagen op het eiland Isabella geweest. Het dorpje daar was echt heel relaxt het was nog niet zo heel erg toeristisch (voor Galapagos dan). Alle straten zijn van zand en er was een bar waar iedereen elke avond naar toe ging. Deze was aan het strand en het was er altijd gezellig. Alleen de laatste dag was het zondag en we wouden nog de laatste keer uit met wat mensen die ik daar ontmoet had. Maar dat kon niet. Om 11 uur was alles dicht en sliep heel het dorp.
Na Galapagos naar Cuenca gegaan. Op het vliegveld van Guayacuil 2 Zwisters tegengekomen die ook naar Cuenca gingen, zij hadden toevallig op dezelfde boot gezeten als ik alleen ze waren aangekomen toen ik weg ging. Wel grappig om te merken dat de gids precies dezelfde grapjes maakte en ook het eten ongeveer hetzelfde was geweest. zij hadden in Cuenca 6 weken Spaans cursus gedaan en kenden de stad dus helemaal. Dit was superhandig. Want daardoor hadden we een heel goed hostel en konden ze me vertellen waar ik wel en niet heen moest. Ze hadden ook een hoop vrienden daar en die brachten ons elke keer met de auto overal heen. Was wel een aparte auto. Als je het raampje open wou doen, moest je de deur een stukje open doen en het raam eruit tillen. Verder kon je door de bodem heen kijken en werden sommige dingen bij elkaar gehouden door plakband. Maar dat maakte alelmaal niet uit. Daar heb ik het heel erg naar me zin gehad. Ook nog 1 dag gehiked in het nationale park daar.
Vervolgens gisteren met de bus van Cuenca naar hier (vilcabamba) gegaan. Dit gaf nog best wel wat problemen. Door de regen zijn er namelijk heel veel overstromingen en aardverschuivingen hier. Dat merkte ik al toen ik van Quito via Guayacuil naar Galapagos vloog. Vanuit het vliegtuig kon je zien dat er heel wat land onder water stond en soms zag je alleen nog maar de daken van huizen. Toen ik van Guayacuil naar Cuenca ging werd het al helemaal duidelijk. Op sommige stukken lag allemaal aarde op de weg en overal stond graafmachines en bulldozers, die de wegen aan het vrij maken waren. Gelukkig konden we toen wel in 1 keer doorrijden. Maar gister was het wel anders. Ik zat in de bus en het zou nog zo'n 2 uur duren, toen de bus opeens stopte. Opeens werd heel die bus onrustig en ik kon een beetje verstaan waar het over ging. Ik wist dat er iets met aarde en regen was. Toen moesten we allemaal de bus uit en kon ik het pas echt goed zien. Verderop de weg lag gigantisch veel aarde. Wel zo'n 30 meter hoog en er kwam nog steeds aarde naar beneden. Wij allemaal balen natuurlijk maar eigenlijk hadden we geluk gehad, de aardverschuiving had namelijk pas zo'n 5 minuten voordat we daar aankwamen plaatsgevonden en we hadden er ook onder kunnen zitten. Ik zat nog te bedenken wat ik nu moest gaan doen. Maar de Ecuadorianen die dit gewend zijn, waren al begonnen met spullen op hun rug binden en gingen te voet de oversteek maken naar de overkant. Eerst verklaarde ik ze voor gek omdat er ook nog steeds aarde naar beneden kwam en het er helemaal niet zo stabiel uit zag. Maar toen het na een tijdje wat rustiger werd en er bijna geen aarde meer naar beneden kwam, besloot ik toch ook maar de oversteek te maken omdat het alternatief 5 uur terugrijden naar Cuenca en geen meter opschieten mij niet zo beviel. Ik heb de overkant gehaald maar makkelijk was het niet met al mijn bagage. Een man voor mij zakte nog 3 meter naar beneden toen de aarde waarop hij stond ging bewegen. Maar er zijn gelukkig geen gewonden gevallen en iedereen (sommigen met 40 kilo op hun rug) heeft de overkant bereikt. Daar stond ondertussen al een bus die terugging omdat hij ook op de aardverschuiving was gestrand. En zo bleven de bussen gewoon rijden.
Uiteindelijk 3 uur later dan gepland aangekomen in Vilcabamba omdat er nog kleinere aardverschuivingen opgeruimd moesten worden. Dit doen ze overigens wel verassend snel (normaal zijn Ecuadorianen niet zo snel). Nu ben ik in Vilcabamba waar National Geographic ooit een reportage over heeft gemaakt. Omdat de mensen hier zogenaamd 2x zo oud worden dan in de rest van de wereld. Later bleek dit toch onzin te zijn, maar dat heeft er wel voor gezorgd dat hier een hoop Amerikaanse hippies zijn gaan wonen. Ook veel toeristen maar wel een gezellig klein stadje.
Vanuit hier ga ik vanacht met de bus naar Peru (als de weg vrij is:s). Dat moet ook wel vrij snel gebeuren want mijn visa verloopt over 4 dagen. Ik ben namelijk een beetje te lang in Ecuador blijven hangen, maar er is hier ook zoveel te zien.
Nog eventjes waarom Cuenca de leukste stad van Ecuador is. Je kan er gewoon 's nachts over straat lopen, je kan het water drinken uit de kraan, er lopen verschillende rivieren door de stad waarvan de oevers bijna allemaal park zijn waar je lekker kan zitten, In de parken wordt gevoetbald en gevolleybalt, de mensen gooien hun afval niet op straat, er zijn gewoon bushaltes ipv. dat iedereen de bus in en uitspringt wanneer die wil en alle gebouwen in het centrum zijn nog echt oud en niet vervallen (geen lelijke flats enz.). verder wordt er hier echt geleefd en dat kan je zien, de mensen lopen in een gewoon tempo en niet alsof ze een schildpad zijn.
Allemaal alvast een prettig pasen!
Onno
5 opmerkingen:
Hoi Onno,
Even laten weten dat ik je avonturen helemaal volg en steeds van je verhalen geniet. Op de Galapagos ben ik nooit geweest, jammer genoeg want op je foto's ziet het er paradijselijk uit. Bij het verhaal van de grondverschuiving komen bij mij ook weer de herinneringen boven. Blijf veel schrijven en geniet van je avonturen. Groetjes, Thieu
Onnooooooo............!
Wat een goed verhaal weer.... Neem ook "journalistiek" mee in je beroepskeuze-gedachten ....
Dank voor je dashbordlight wat ons toegang gaf tot het Galapagos-paradijs......... WooH!
Zels zonder telelens gaat mijn hart sneller kloppen.
Dank voor je verhalen: ik ga je nog mailen kanjer!
Groet van Mart
Hey Onno,
Echt leuk om je verhalen steeds te lezen! Je hebt weer veel dingen meegemaakt. En de foto's zien er echt mooi uit! Ik zou het toch niet zo'n pretje vinden als je over een aardverschuiving heen moet lopen. Heel veel plezier in Peru!!
Groetjes, Anne
Heej lieve Onno,
terwijl ik je verhaal las stond op de achtergrond het liedje 'lekker warm' te spelen. Zo kwam ik langzaam maak zeker een beetje in de sfeer. wat heerlijk al die avonturen. Lijkt me doodeng zo'n aarverschuiving, echt dapper dat je het toch gedaan hebt! Hoe gaat het ondertussen met je verwondingen? Heb je er nog veel last van of is het al enigzins weg getrokken? En dan die galapagos eilanden, wat een mooie verhalen, zeeleeuwen die spelen met je flippers, onvoorstelbaar! (zeker als ik nu naar buiten kijk naar de regen) Maar gaaf om te lezen! De komende dagen even je Equadoriaanse tempo verhogen om naar peru te komen!:) Veel plezier, en geniet er van! Heel veel Liefs Anouk
Onno,
Weer een geweldig verhaal ,dat ons samen met de foto's echt mee laat genieten.
groeten,
Harm Onno
Een reactie posten