Heej allemaal!
Vorige week Zondag ben ik in Canta la Piedra aangekomen. We moesten uitstappen bij de grote weg die ruta del sol heet en dan nog 4km lopen naar Canta la Piedra zelf. Ik moest met al me bagage omdat ik meteen door was gegaan vanuit montañita, dus dat was best pittig een uur met 15 kg lopen. We moesten ook nog een rivier door maar die kwam maar tot me knieen dus dat was best te doen.
Canta la piedra (de zingende steen) is de plek waar al het fruit wordt geproduceerd voor Alandaluz en waar je kan Canopyen. Ik heb daar niet zo hard gewerkt als in Alandaluz. Maar wel veel toeristen geholpen met Canopy, wat super leuk is. Ben al zo´n 8 keer van die hele baan afgeweest. verder heb ik de eerst dag onkruid gewied in het maroposarium (vlindertuin) en toen liep er opeens een harige spin over me buik, ik zo heel blij aan steef laten zien zegt die wat dat is een tarantula. Dus ik waaaaah en schud dat beest van me af.
verder is ons verblijf heel relaxt we zitten boven in de Toro (toren) op een vijfpersoonskamer met steef. En je kan van onze kamer nog helemaal naar het bovenste punt van de toro en dat is helemaal relaxt want daar is een soort plateau met super mooi uitzicht en hangmatten. Dus daar hebben we veel tijd doorgebracht met muziek luisteren, lezen en gewoon relaxen. Je kan ook heel mooi alle tuinen van canta la piedra zien met bijna alle vruchtenbomen die je kan bedenken, een bamboebos een mostuin en nog een groot stuk met sierplanten.
we hebben wel heel veel regen gehad de afgelopen week. Hierdoor is de rivier waar je doorheen moet minstens 3x zo groot geworden en komt die nu tot aan me navel. dat is nog best lastig als je hem nu moet oversteken zeker door de stroming. voor de Ecuadorianen is het helemaal lastig omdat die bij hun bijn tot hun hoofd komt. Daarom ook veel geholpen deze week met toeristen door de rivier heen loodsen.
we doen hier ook bijna elke avond mens erger je niet met de trabajadores (werkers). Heel grappig is dat op een zelfgemaakt bord met bierdopjes als fiches en hele andere regels. Wel raar om te zien wat voor leven die trabajadores hebben. ze staan om 7 uur ´s ochtends op en dan gaan ze aan het werk. om 6 uur ´s avonds stoppen ze en dan eten ze om 7 uur, vervolgens gaan ze mensergerjenieten en altijd 9 uur naar bed. Totaal anders dan het leven in Nederland maar wel bijzonder om mee te maken, voor 1 weekje dan. Ook is het super relaxt dat ik hier nu met Steef zit kan ik eindelijk gewoon weer lekker Nederlands praten.
Wat ook bijzonder is is dat ze altijd tijdens het ontbijt, lunch en avondeten tv kijken hier. Op een heel klein schermpje met allerlij insecten erop waarvan ook nog regelmatig het signaal wegvalt, heb ik al heel wat slechte soaps en belspelletjes gezien. gelukkig hebben ze hier ook soms voetbal op tv en doordat er een ecuadoriaan bij psv speelt, Mendez. zenden ze hier veel wedstrijden van PSV uit. dus heb ik PSV Exelcior life gezien dat is best grappig hier zo ver weg. wel jammer van de 2_1 in de laatste minuut.
verder heb ik in canta la piedra in the middle of nowhere ook geen internet en ben ik nu in Pto Lopez waar het internet heel slecht is regelmatig wegvalt. dus even geen tijd voor veel mailtjes.
Onno
zaterdag 26 januari 2008
zondag 20 januari 2008
Alandaluz
Hallo allemaal,
Afgelopen zondag ben ik aangekomen op me vrijwilligersproject. Alleen eerst heb ik zaterdag nog snel met Diana (ook uit Utrecht) de teleferico bezocht, dat is een kabelbaan in Quito die je boven op de vulkaan Pichincha brengt. Vanuit daar heb je een heel mooi uitzicht over Quito en je kan er ook nog wandelen. Een stukje gewandelt en ook nog een mooie waterval gezien. Vervolgens me busticket gekocht, ik had besloten om met de nachtbus te gaan.
Uiteindelijk heb ik helemaal in me eentje het huis verlaten, want al me huisgenoten waren naar Banos gegaan omdat daar vlakbij een vulkaan lava is gaan spuwen en dat kan je heel mooi zien vanaf Banos (ik was wel jaloers). Maar gelukkig hadden we de dag daarvoor nog wel een soort van afscheidsetentje gehad. Om 8 uur 's avonds de bus genomen naar Puerto Lopez. Dat was wel een verschrikkelijke rit, de weg was behoorlijk slecht met voortdurend onverharde stukken weg. Ik probeerde de hele tijd te slapen maar dat lukte helemaal niet, en 11 uur rijden zonder tussenstop vinden ze hier ook normaal. Uiteindelijk kwamen we rond 7 uur bij Puerto Lopez aan, daar over gestapt op de bus naar Alandaluz. Daar kwam ik om 8 uur aan. Ik kreeg gelukkig meteen een kamer en ze begrepen dat ik meteen in slaap viel. Toen ik wakker werd heb ik gelunched, en meteen alle mensen die in het hotel werken leren kennen, en ook meteen weer al hun namen vergeten. Het is wel lastig dat ik, zeker in het begin, nog niet echt goed Spaans kon. Ik kan wel dingen zeggen maar die mensen vaak echt niet verstaan. Ze hebben hier ook weer een heel ander accent dan in Quito wat het allemaal nog lastiger maakt. Vervolgens kreeg ik een rondleiding en heb ik ook meteen kokosmelk gedronken rechstreeks uit een kokosnoot. Daarna ben ik lekker zelf naar het strand gegaan en heb in zee gezwommen. Maar ik zal eerst even vertellen wat Alandaluz eigenlijk is.
Alandaluz is in ecologisch hotel, die bijna helemaal zelfvoorzienend is. Ze maken hun eigen huizen van bamboe, ze verbouwen hun eigen groente en fruit en ze doen alles in harmonie met de natuur. Dat klinkt allemaal heel mooi en dat is het ook. Je hebt hier veel dieren. Soms loop je 's nachts bijna tegen een ezel op die hier wel is rondsnuffelt, er zijn Iguana's, veel vogels waarvan ik de naam niet ken en salamanders (ook eentje in me bed een keer). Maar je hebt ook pissebedden in de douche en overal spinnen wat weer iets minder leuk is. Verder heb je ook allerlei soorten planten en bomen. Wel 10 soorten palmbomen, allemaal rare planten en ook veel Aloe Vera, wat ongelofelijk smerig is maar waarvan ze hier denken dat het alles geneest. Overdag is het hier lekker warm, op z'n heetst ongeveer 38 graden en 's nachts 28 graden. Dat is wel warm, maar je kan zo een duik in de zee nemen en de wind zorgt ook wel voor verkoeling. Verder hoor je in Alandaluz de hele dag het ruisen van de zee, wat me soms aan een snelweg doet denken (ik weet ook niet waarom).
Deze week heb ik gewerkt met de tuinierders in Alandaluz. Mijn werk bestond uit plantjes planten, plantjes bemesten, compost verplaatsen en onkruid wieden.
Het werk was wel zwaar vooral rond het middaguur omdat het dan zo heet was. Maar de andere tuinierders zorgden er wel voor dat ze genoeg pauzes hadden. Ik begin iedere dag om 7 uur met werken dan om 8:30 ga ik ontbijten. Daar kijk ik altijd naar uit omdat mijn ontbijt bestaat uit: verse vruchten (ananas, watermeloen, passievrucht en mango) met yoghurt, een jugo (vers vruchtensap), een gebakken ei en toast. Vervolgens eten we lunch en avondeten warm, altijd rijst met vlees of vis en vaak ook bonen. Dat klinkt niet zo geweldig maar het wordt wel klaargemaakt in de keuken van het restaurant door echte koks dus het smaakt mij eigenlijk altijd prima. Alleen de rijst komt af en toe me neus uit. Ik ben om 4 uur klaar met werken dus dan heb ik altijd nog even tijd om in zee te zwemmen, relaxen en praten met de andere werknemers.
Er is in Alandaluz 1 andere vrijwilliger uit Chili waarmee ik samen een cabaña (huisje van bamboe) deel. Met hem kan ik wel goed opschieten en het is wel bijzonder dat hem dezelfde dingen opvallen als mij. bijvoorbeeld dat de mensen hier allemaal wel 5 jaar jonger lijken, qua uiterlijk maar ook qua gedrag. Maar hij kan natuurlijk wel vloeiend Spaans, en gelukkig ook redelijk goed Engels. Het is wel heel goed voor me Spaans dat ik hier zit, ik merk dat ik het hier heel snel leer misschien nog wel sneller als met de taalcursus.
Ons huis heeft wel een dak maar de muren komen niet tot aan het dak waardoor er een groot deel open ruimte is. Dit is opzich wel fijn want zo koelt het 's avonds snel af. Maar hierdoor zijn er wel veel beesten in huis daar moest ik wel aan wennen, vooral aan de spinnen. Ook de douche heeft geen dichte muren, wat wel lastig is. want als ik na me werk ga douchen krijg je meteen een invasie van muggen in de douche. Je moet je dus heel snel uitkleden en dan onder de douche springen, die altijd koud is omdat we geen warm water hebben. En als je eruit gaat moet je je super snel afdrogen en aankleden, zodat je niet gestoken wordt.
Ik heb anderhalve dag vrij per week. Deze heb ik nu genomen, en ben met Steef (een andere Nederlandse vrijwilliger in Canta la Piedra) en Fransisco (de Chileense vrijwilliger) weer naar Montanita gegaan (waar ik ook kerst door heb gebracht), dat is een half uurtje van Alandaluz. Vanavond ga ik dan met Steef mee naar Canta la Piedra. En daar ga ik komende week vrijwilligerswerk doen.
Canta la Piedra is een onderdeel van Alandaluz en ligt op ongeveer 20 minuten rijden van Alandaluz. hier wordt het grootste deel van de vruchten en groenten voor Alandaluz verbouwd en er is een canopy baan voor de toeristen.
Ik kan nog veel meer vertellen over Alandaluz maar ik vind het zo wel even genoeg. De rest komt de volgende keer.
Onno
Afgelopen zondag ben ik aangekomen op me vrijwilligersproject. Alleen eerst heb ik zaterdag nog snel met Diana (ook uit Utrecht) de teleferico bezocht, dat is een kabelbaan in Quito die je boven op de vulkaan Pichincha brengt. Vanuit daar heb je een heel mooi uitzicht over Quito en je kan er ook nog wandelen. Een stukje gewandelt en ook nog een mooie waterval gezien. Vervolgens me busticket gekocht, ik had besloten om met de nachtbus te gaan.
Uiteindelijk heb ik helemaal in me eentje het huis verlaten, want al me huisgenoten waren naar Banos gegaan omdat daar vlakbij een vulkaan lava is gaan spuwen en dat kan je heel mooi zien vanaf Banos (ik was wel jaloers). Maar gelukkig hadden we de dag daarvoor nog wel een soort van afscheidsetentje gehad. Om 8 uur 's avonds de bus genomen naar Puerto Lopez. Dat was wel een verschrikkelijke rit, de weg was behoorlijk slecht met voortdurend onverharde stukken weg. Ik probeerde de hele tijd te slapen maar dat lukte helemaal niet, en 11 uur rijden zonder tussenstop vinden ze hier ook normaal. Uiteindelijk kwamen we rond 7 uur bij Puerto Lopez aan, daar over gestapt op de bus naar Alandaluz. Daar kwam ik om 8 uur aan. Ik kreeg gelukkig meteen een kamer en ze begrepen dat ik meteen in slaap viel. Toen ik wakker werd heb ik gelunched, en meteen alle mensen die in het hotel werken leren kennen, en ook meteen weer al hun namen vergeten. Het is wel lastig dat ik, zeker in het begin, nog niet echt goed Spaans kon. Ik kan wel dingen zeggen maar die mensen vaak echt niet verstaan. Ze hebben hier ook weer een heel ander accent dan in Quito wat het allemaal nog lastiger maakt. Vervolgens kreeg ik een rondleiding en heb ik ook meteen kokosmelk gedronken rechstreeks uit een kokosnoot. Daarna ben ik lekker zelf naar het strand gegaan en heb in zee gezwommen. Maar ik zal eerst even vertellen wat Alandaluz eigenlijk is.
Alandaluz is in ecologisch hotel, die bijna helemaal zelfvoorzienend is. Ze maken hun eigen huizen van bamboe, ze verbouwen hun eigen groente en fruit en ze doen alles in harmonie met de natuur. Dat klinkt allemaal heel mooi en dat is het ook. Je hebt hier veel dieren. Soms loop je 's nachts bijna tegen een ezel op die hier wel is rondsnuffelt, er zijn Iguana's, veel vogels waarvan ik de naam niet ken en salamanders (ook eentje in me bed een keer). Maar je hebt ook pissebedden in de douche en overal spinnen wat weer iets minder leuk is. Verder heb je ook allerlei soorten planten en bomen. Wel 10 soorten palmbomen, allemaal rare planten en ook veel Aloe Vera, wat ongelofelijk smerig is maar waarvan ze hier denken dat het alles geneest. Overdag is het hier lekker warm, op z'n heetst ongeveer 38 graden en 's nachts 28 graden. Dat is wel warm, maar je kan zo een duik in de zee nemen en de wind zorgt ook wel voor verkoeling. Verder hoor je in Alandaluz de hele dag het ruisen van de zee, wat me soms aan een snelweg doet denken (ik weet ook niet waarom).
Deze week heb ik gewerkt met de tuinierders in Alandaluz. Mijn werk bestond uit plantjes planten, plantjes bemesten, compost verplaatsen en onkruid wieden.
Het werk was wel zwaar vooral rond het middaguur omdat het dan zo heet was. Maar de andere tuinierders zorgden er wel voor dat ze genoeg pauzes hadden. Ik begin iedere dag om 7 uur met werken dan om 8:30 ga ik ontbijten. Daar kijk ik altijd naar uit omdat mijn ontbijt bestaat uit: verse vruchten (ananas, watermeloen, passievrucht en mango) met yoghurt, een jugo (vers vruchtensap), een gebakken ei en toast. Vervolgens eten we lunch en avondeten warm, altijd rijst met vlees of vis en vaak ook bonen. Dat klinkt niet zo geweldig maar het wordt wel klaargemaakt in de keuken van het restaurant door echte koks dus het smaakt mij eigenlijk altijd prima. Alleen de rijst komt af en toe me neus uit. Ik ben om 4 uur klaar met werken dus dan heb ik altijd nog even tijd om in zee te zwemmen, relaxen en praten met de andere werknemers.
Er is in Alandaluz 1 andere vrijwilliger uit Chili waarmee ik samen een cabaña (huisje van bamboe) deel. Met hem kan ik wel goed opschieten en het is wel bijzonder dat hem dezelfde dingen opvallen als mij. bijvoorbeeld dat de mensen hier allemaal wel 5 jaar jonger lijken, qua uiterlijk maar ook qua gedrag. Maar hij kan natuurlijk wel vloeiend Spaans, en gelukkig ook redelijk goed Engels. Het is wel heel goed voor me Spaans dat ik hier zit, ik merk dat ik het hier heel snel leer misschien nog wel sneller als met de taalcursus.
Ons huis heeft wel een dak maar de muren komen niet tot aan het dak waardoor er een groot deel open ruimte is. Dit is opzich wel fijn want zo koelt het 's avonds snel af. Maar hierdoor zijn er wel veel beesten in huis daar moest ik wel aan wennen, vooral aan de spinnen. Ook de douche heeft geen dichte muren, wat wel lastig is. want als ik na me werk ga douchen krijg je meteen een invasie van muggen in de douche. Je moet je dus heel snel uitkleden en dan onder de douche springen, die altijd koud is omdat we geen warm water hebben. En als je eruit gaat moet je je super snel afdrogen en aankleden, zodat je niet gestoken wordt.
Ik heb anderhalve dag vrij per week. Deze heb ik nu genomen, en ben met Steef (een andere Nederlandse vrijwilliger in Canta la Piedra) en Fransisco (de Chileense vrijwilliger) weer naar Montanita gegaan (waar ik ook kerst door heb gebracht), dat is een half uurtje van Alandaluz. Vanavond ga ik dan met Steef mee naar Canta la Piedra. En daar ga ik komende week vrijwilligerswerk doen.
Canta la Piedra is een onderdeel van Alandaluz en ligt op ongeveer 20 minuten rijden van Alandaluz. hier wordt het grootste deel van de vruchten en groenten voor Alandaluz verbouwd en er is een canopy baan voor de toeristen.
Ik kan nog veel meer vertellen over Alandaluz maar ik vind het zo wel even genoeg. De rest komt de volgende keer.
Onno
maandag 7 januari 2008
Cotopaxi, Papallacta
hallo allemaal,
Ik ben afgelopen zaterdag zoals ik al vertelt had naar de Cotopaxi geweest. Dat was echt het allermooiste wat ik tot nu toe gezien heb. We vertrokken om 7 uur bij een restaurant vlakbij ons huis. Vanaf daar gingen we naar een hostal waar we ontbeten hebben en daarna gingen we met de auto naar boven. op zo'n 4800 meter parkeerde we de auto en liepen we naar de refuge. Daar toen thee gehad en dat was echt lekker want het was ijskoud (zo'n beetje rond het vriespunt). Toen verder gelopen naar de gletsjer op ongeveer 5000 meter en daar kwamen we een paar mensen tegen die vroegen of we wouden helpen. Er was namelijk iets heel ergs gebeurd er was een vrouw die de top van de cotopaxi wou beklimmen gevallen en daarbij had ze haar been gebroken. dit was om 3 uur 's nachts gebeurd (als je de cotopaxi wil beklimmen kan je het beste 's nachts beginnen met klimmen omdat het weer dan het beste is), ze was dus al een behoorlijk eind op weg. Er bestaat hier niet zoiets als een mountain rescue dienst dus ze moesten haar met een brancard echt een heel end naar beneden dragen. Uiteindelijk kwamen ze rond 10 uur 's ochtends bij de gletsjer aan, net toen wij erheen gingen. Het was echt loodzwaar om haar te dragen dus er waren allemaal uitgeputte mensen. Iedereen moest voortdurend afgelost worden en door de hoogte en omdat het soms nog best steil is was het echt lastig. Dus ik dacht ik ga ook helpen maarja ik was natuurlijk helemaal niet gewend aan die hoogte dus na 30 meter met die brancard sjouwen was ik helemaal kapot. uiteindelijk werd ze naar de refuge gebracht daar een beetje opgelapt, haar gezicht zat ook helemaal onder het bloed. En toen naar de parkeerplaats gebracht. toen moest ze nog 2 uur in de auto over een onverharde weg naar het ziekenhuis gebracht worden. Voor haar moest het een hel geweest zijn.
Maar ondanks dat was het geweldig daar boven op de Cotopaxi. Het uitzicht was niet optimaal door de wolken maar je kon toch best ver zien en het was gewoon heel leuk. (zie foto´s) Daarna zijn we met de mountainbike naar beneden gegaan vanaf de parkeerplaats tot de ingang van het park. Dat was zo'n 1000 meter hoogteverschil dus trappen was niet echt nodig:).
Toen zijn we donderdag met een hele groep naar Papallacta geweest. Daar heb je termale baden, dit was wel heel erg relaxt. Je had zeven baden die allemaal een verschillende temperatuur hadden, maar allemaal heel relaxt waren. Het was ook een hele mooie omgeving met allemaal beekjes en bergen. Op de terugweg was het helemaal leuk want toen was de bus helemaal vol. Dus eerst gingen wij staan maar daarna bood de bijrijder ons aan dat we op zijn stoel mochten zitten en dan zit je dus voor in de bus met echt een geweldig uitzicht. Dat was ook weer mooi om te zien. Dat is denk ik ook wel het leukste van Ecuador de natuur en het landschap. Normaal ben ik daar helemaal niet zo van maar hier is het echt mooi. Soms kom je ook gewoon een uur lang geen huis tegen. Ook wel logisch want Ecuador is ongeveer even groot als Italie maar het heeft maar 12 miljoen inwoners.
Maandag ben ik naar de zwarte markt geweest. Dat is een soort winkelcentrum waar ze alleen gestolen spullen verkopen. Heb ook net van een Nederlander gehoord dat hij zijn gestolen camera daar terug gekocht heeft. Maar daardoor is alles wel heel goedkoop. Heb niks gekocht maar het meisje waarmee ik was heeft een camera gekocht en ik mocht afdingen, dat was toch wel weer heel erg leuk. Dinsdag 's middags dachten we: we gaan nu is een keertje echt Ecadoriaans eten. Nou we kregen een soort gefrituurde deegbol met taai vlees erin. Echt heel smerig maar er kwamen net twee bedelende kindjes aan dus toen hebben we ons eten aan hun gegeven. Daarna wel honger maar gelukkig ging ik met me Spaans leraar naar de fruitmarkt en daar mochten we voor 2 dollar alle vruchten proberen. Dat was echt lekker al die Exotische vruchten, zitten ook wel maffe vruchten bij. Je had een vrucht tegen verkoudheid en een tegen hoogteziekt en er was ook een die volgens me leraar het natuurlijke viagra was, die konden we alleen niet proberen, wat ik ook niet zo erg vond.
Verder heb ik woensdag een Cake gebakken met Sarah (Duitse meisje uit Montanita) voor Luc zijn verjaardag. En wonder boven wonder was die, ondanks dat we geen mixer hadden, het spaans niet helemaal begrepen en een oven zonder temperatuurregelaar hadden, toch goed gelukt! Gister dus Luc zijn verjaardag gevierd wat allemaal ook erg leuk was. Vandaag heb ik dan toch me Galapagos tour geboekt, na lang te hebben getwijfeld heb ik toch maar besloten om zo belachelijk veel geld uit te geven. En daar ben ik toch ook wel blij mee. Vanavond hier een afscheidsetentje, want ik ga alweer weg hier. Ik ga namelijk morgen naar me vrijwilligersproject aan de kust. De afgelopen 4 weken lijken echt voorbij gevlogen. Ik zou zo nog een paar maanden in Quito kunnen blijven. Maar ik heb ook wel zin om naar de kust te gaan, lekker warm de hele dag en natuurlijk de zee! Gelukkig ken ik ook al iemand die ook vrijwilligerswerk doet in hetzelfde project, dus ik kom daar niet helemaal alleen aan.
Ik merk ook wel dat ik helemaal aan Quito gewend ben. Ik begin ook wel steeds meer aan het Ecuadoriaanse leven te wennen. Het verkeer staat hier altijd vast omdat ze niet echt een normaal wegensysteem hebben. Er rijden hier overal bussen waar dan een mannetje in staat die schreeuwt waar de bus naar toe gaat. Alle busritten in Quito kosten hier 25 cent maakt niet uit hoe lang je erin zit. Op straat lopen overal vrouwen met hun baby op de rug gebonden, die gewoon kranten of fruit aan het verkopen zijn. Sommige laten hun baby ook gewoon zitten als ze ergens wat gaan eten. Je hoort hier ook altijd wel een autoalarm afgaan of de sirene van een ambulance die meer op een computerspelletje lijkt dan op een sirene. Verder schijnt hier bijna altijd in de ochtend de zon en gaat het in de loop van de middag regenen (daar heb je geen Piet Paulusma voor nodig). Staat in veel restaurants en bars continue een tv aan en wordt er vaak gewoon gedweild en schoongemaakt terwijl je aan het eten bent om te laten zien hoe schoon ze zijn. In het begin vooral na me beroving vond ik het nog een beetje een gevaarlijke rotstad, maar als je eenmaal weet wat je wel een niet kan doen is het hier heel erg leuk. En ga ik deze stad wel missen.
Groetjes Onno
Ik ben afgelopen zaterdag zoals ik al vertelt had naar de Cotopaxi geweest. Dat was echt het allermooiste wat ik tot nu toe gezien heb. We vertrokken om 7 uur bij een restaurant vlakbij ons huis. Vanaf daar gingen we naar een hostal waar we ontbeten hebben en daarna gingen we met de auto naar boven. op zo'n 4800 meter parkeerde we de auto en liepen we naar de refuge. Daar toen thee gehad en dat was echt lekker want het was ijskoud (zo'n beetje rond het vriespunt). Toen verder gelopen naar de gletsjer op ongeveer 5000 meter en daar kwamen we een paar mensen tegen die vroegen of we wouden helpen. Er was namelijk iets heel ergs gebeurd er was een vrouw die de top van de cotopaxi wou beklimmen gevallen en daarbij had ze haar been gebroken. dit was om 3 uur 's nachts gebeurd (als je de cotopaxi wil beklimmen kan je het beste 's nachts beginnen met klimmen omdat het weer dan het beste is), ze was dus al een behoorlijk eind op weg. Er bestaat hier niet zoiets als een mountain rescue dienst dus ze moesten haar met een brancard echt een heel end naar beneden dragen. Uiteindelijk kwamen ze rond 10 uur 's ochtends bij de gletsjer aan, net toen wij erheen gingen. Het was echt loodzwaar om haar te dragen dus er waren allemaal uitgeputte mensen. Iedereen moest voortdurend afgelost worden en door de hoogte en omdat het soms nog best steil is was het echt lastig. Dus ik dacht ik ga ook helpen maarja ik was natuurlijk helemaal niet gewend aan die hoogte dus na 30 meter met die brancard sjouwen was ik helemaal kapot. uiteindelijk werd ze naar de refuge gebracht daar een beetje opgelapt, haar gezicht zat ook helemaal onder het bloed. En toen naar de parkeerplaats gebracht. toen moest ze nog 2 uur in de auto over een onverharde weg naar het ziekenhuis gebracht worden. Voor haar moest het een hel geweest zijn.
Maar ondanks dat was het geweldig daar boven op de Cotopaxi. Het uitzicht was niet optimaal door de wolken maar je kon toch best ver zien en het was gewoon heel leuk. (zie foto´s) Daarna zijn we met de mountainbike naar beneden gegaan vanaf de parkeerplaats tot de ingang van het park. Dat was zo'n 1000 meter hoogteverschil dus trappen was niet echt nodig:).
Toen zijn we donderdag met een hele groep naar Papallacta geweest. Daar heb je termale baden, dit was wel heel erg relaxt. Je had zeven baden die allemaal een verschillende temperatuur hadden, maar allemaal heel relaxt waren. Het was ook een hele mooie omgeving met allemaal beekjes en bergen. Op de terugweg was het helemaal leuk want toen was de bus helemaal vol. Dus eerst gingen wij staan maar daarna bood de bijrijder ons aan dat we op zijn stoel mochten zitten en dan zit je dus voor in de bus met echt een geweldig uitzicht. Dat was ook weer mooi om te zien. Dat is denk ik ook wel het leukste van Ecuador de natuur en het landschap. Normaal ben ik daar helemaal niet zo van maar hier is het echt mooi. Soms kom je ook gewoon een uur lang geen huis tegen. Ook wel logisch want Ecuador is ongeveer even groot als Italie maar het heeft maar 12 miljoen inwoners.
Maandag ben ik naar de zwarte markt geweest. Dat is een soort winkelcentrum waar ze alleen gestolen spullen verkopen. Heb ook net van een Nederlander gehoord dat hij zijn gestolen camera daar terug gekocht heeft. Maar daardoor is alles wel heel goedkoop. Heb niks gekocht maar het meisje waarmee ik was heeft een camera gekocht en ik mocht afdingen, dat was toch wel weer heel erg leuk. Dinsdag 's middags dachten we: we gaan nu is een keertje echt Ecadoriaans eten. Nou we kregen een soort gefrituurde deegbol met taai vlees erin. Echt heel smerig maar er kwamen net twee bedelende kindjes aan dus toen hebben we ons eten aan hun gegeven. Daarna wel honger maar gelukkig ging ik met me Spaans leraar naar de fruitmarkt en daar mochten we voor 2 dollar alle vruchten proberen. Dat was echt lekker al die Exotische vruchten, zitten ook wel maffe vruchten bij. Je had een vrucht tegen verkoudheid en een tegen hoogteziekt en er was ook een die volgens me leraar het natuurlijke viagra was, die konden we alleen niet proberen, wat ik ook niet zo erg vond.
Verder heb ik woensdag een Cake gebakken met Sarah (Duitse meisje uit Montanita) voor Luc zijn verjaardag. En wonder boven wonder was die, ondanks dat we geen mixer hadden, het spaans niet helemaal begrepen en een oven zonder temperatuurregelaar hadden, toch goed gelukt! Gister dus Luc zijn verjaardag gevierd wat allemaal ook erg leuk was. Vandaag heb ik dan toch me Galapagos tour geboekt, na lang te hebben getwijfeld heb ik toch maar besloten om zo belachelijk veel geld uit te geven. En daar ben ik toch ook wel blij mee. Vanavond hier een afscheidsetentje, want ik ga alweer weg hier. Ik ga namelijk morgen naar me vrijwilligersproject aan de kust. De afgelopen 4 weken lijken echt voorbij gevlogen. Ik zou zo nog een paar maanden in Quito kunnen blijven. Maar ik heb ook wel zin om naar de kust te gaan, lekker warm de hele dag en natuurlijk de zee! Gelukkig ken ik ook al iemand die ook vrijwilligerswerk doet in hetzelfde project, dus ik kom daar niet helemaal alleen aan.
Ik merk ook wel dat ik helemaal aan Quito gewend ben. Ik begin ook wel steeds meer aan het Ecuadoriaanse leven te wennen. Het verkeer staat hier altijd vast omdat ze niet echt een normaal wegensysteem hebben. Er rijden hier overal bussen waar dan een mannetje in staat die schreeuwt waar de bus naar toe gaat. Alle busritten in Quito kosten hier 25 cent maakt niet uit hoe lang je erin zit. Op straat lopen overal vrouwen met hun baby op de rug gebonden, die gewoon kranten of fruit aan het verkopen zijn. Sommige laten hun baby ook gewoon zitten als ze ergens wat gaan eten. Je hoort hier ook altijd wel een autoalarm afgaan of de sirene van een ambulance die meer op een computerspelletje lijkt dan op een sirene. Verder schijnt hier bijna altijd in de ochtend de zon en gaat het in de loop van de middag regenen (daar heb je geen Piet Paulusma voor nodig). Staat in veel restaurants en bars continue een tv aan en wordt er vaak gewoon gedweild en schoongemaakt terwijl je aan het eten bent om te laten zien hoe schoon ze zijn. In het begin vooral na me beroving vond ik het nog een beetje een gevaarlijke rotstad, maar als je eenmaal weet wat je wel een niet kan doen is het hier heel erg leuk. En ga ik deze stad wel missen.
Groetjes Onno
donderdag 3 januari 2008
Oud en Nieuw in Quito
Feliz año nuevo!
Ik heb echt een supervet oud en nieuw gehad. zoals ik al verteld had gingen we met ons studentenhuis een feest geven. Eerst kwamen Steeve (een Nederlandse jongen die toevallig op hetzelfde vrijwilligersproject zit als ik), Sarah (Duits meisje uit Montanita) en nog wat mensen en toen gingen we naar de parade op de Amazonas (een straat vlakbij ons huis).
Daar stonden overal podia's met poppen. Dat is hier een traditie je maakt een pop van iemand die je haat bijvoorbeeld een president, je ex, je leraar of een voetballer van een andere club. En dan steek je die in de fik zodat je het slechte niet mee het nieuwe jaar inneemt (misschien wel een hele goede psychische therapie). Vooral Chavez, Bush, Correa (president van Ecuador, vriendje van Chavez) en veel voetballers waren favoriet. Overal op straat zijn poppen en iedereen heeft er wel 1 maar die op de amazonas zijn het mooiste. Op sommige podias hebben ze er een hele strip van gemaakt waarbij ze iedereen belachelijk maken. Zo was er een pop van de koning van Spanje die tegen Chavez zegt: Why don't you just shut up! Het hele feest is behoorlijk politiek getint maar er zijn echt spanningen, iedereen maakt gewoon iedereen belachelijk. Op de amazonas was het ongelofelijk druk maar dat maakt niet echt uit, want ik kon gewoon over alle mensen heen kijken (jaja het is soms wel een voordeel). Was ook heel handig je was elkaar nooit kwijt alle nederlanders staken er gewoon boven uit. Was ook wel opvallend dat de oude vrouwtjes het ergst zijn in menigte, je wordt echt met ellebogen weggeduwt door hun terijl de rest wel normaal doet.
Daarna gingen we terug naar ons huis, daar oliebollen gegeten (Luc had van zijn oma het recept gekregen en echte hollandse oliebollen gebakken). Na een tijdje kwamen een hele groep met Amerikanen, Canadezen, Denen en Nederlanders en toen begon het feestje bij ons thuis. Dat verschilde eigenlijk niet veel met Nederland behalve dat er veel minder vuurwerk was. Maar er was natuurlijk wel Champagne!
Daarna hebben we 1 januari nog een film gezien die echt wel goed omschrijft hoe mijn leven qua taal eruit ziet op dit moment. In de film werd Engels, Duits en Frans gesproken en we hadden Spaanse ondertitels.
Verder begonnen 2 januari weer de lessen, ik had ´s ochtends geen les, dus tijd om wat te doen. Dus ik dacht laat ik maar naar de kapper gaan, nou dat doe ik dus de komende tijd niet weer (met 2 redenen). Ik liep gewoon naarbinnen, werd ik daar meteen op een stoel geduwd en zonder iets te zeggen begon een man mijn haar in te zepen. Naja dat vond ik allemaal wel prima, op een gegeven moment kreeg ik er een hele massage bij naja dat was ook nog wel oke. Daarna werd me haar uitgespoeld en kreeg ik zo´n kappersdoek om die natuurlijk te klein was voor mij waardoor al me haar op me broek viel. Nou toen begon die met knippen, ik had toen volgens mij al wel in het spaans gezegd dat ik het niet heel kort wou. Maarja opeens knipt die echt een heel groot stuk eraf en ja toen was het al te laat. Dus nu heb ik zeg maar een soort militairen coupe, tja is weer is wat anders :s. Vervolgens toen die klaar was met knippen wat echt lang duurde, kreeg ik weer een hele massage en uiteindelijk ging die vragen of ik op een bank wou komen liggen om een hele massage te krijgen. Nou toen vond ik het wel genoeg geweest en heb duidelijk gemaakt dat dat echt niet nodig was. Na meer dan een uur daar gezeten te hebben kon ik betalen en naar huis en het koste maar 8 dollar (wat ze hier allemaal heel duur vinden). Tja dat was weer een heel avontuur.
Afgelopen zondag ben ik ook nog met Luc naar el Mitat del Mundo geweest, was opzich wel leuk om te doen. Vooral de busreis vond ik heel leuk, ik kan echt genieten van gewoon in een bus zitten en een beetje naar buiten kijken en de mensen om me heen. Mitat del Mundo is een klein dorpje vlak buiten Quito, waar een standbeeld staat van waar de evenaar loopt. wij hebben dat standbeeld beklommen en nog een beetje rondgelopen, foto's gemaakt en echt weer tig andere nederlanders gezien. Dat is echt bizar je komt hier echt veel nederlanders tegen, loop je in de supermarkt hoor je opeens nederlands. Een Duitse vroeg laatst ook aan mij of er ook nog Nederlanders in Nederland zijn omdat echt de helft van alle backpackers Nederlands is. Verder was er daar ook nog live muziek. Ook nog een museum bezocht.
Verder heb ik gister en vandaag 8 uur les gehad, dat is echt dodelijk vermoeiend. Me Spaans wordt al wel iets beter ik kan me nu een beetje verstaanbaar maken maar mensen verstaan is nog erg lastig. Gelukkig zijn de leraren erg aardig en begrijpen ze dat ik me niet zo lang kan concentreren, dus vandaag naar een museum geweest over Inca's en ouwe troep, en een video over Maradonna gezien (wat een mafkees is dat eigenlijk). Het weer is hier ook eindelijk beter geworden, we hebben hier nu elke ochtend een strak blauwe hemel 's middags betrekt het wel maar het is wel lekker. Je moet wel oppassen met de zon en goed insmeren, een meisje van school heeft er al 2de graads brandwonden door opgelopen. Je hebt hier ook zonnebrand met factor 100!
Vanavond gaan we uit eten om afscheid te nemen van Lea omdat ze morgen naar Galapagos vertrekt. Ik heb besloten ook naar Galapagos te gaan, ik heb wel dikke pech want per 1 januari is de entreeprijs van 100 naar 200 dollar verhoogt, maar ik hoor zo veel leuke verhalen en foto's dat ik toch wil gaan. Verder ga ik morgen naar Cotopaxi, eerst was ik van plan hem te beklimmen maar 6000 meter is toch wel veel zonder ervaring en zonder op hoogte te zijn geweest, dus ga ik eerst maar een tour doen waarbij je naar 4800 meter gaat en dan met een mountainbike naar beneden. Later wil ik hem nog wel een keer beklimmen. Moet wel morgen om 7 uur op:(.
Ik hoop dat jullie ook allemaal een goed oud en nieuw hebben gehad!
Onno
p.s. Wil je nog wat aan je Duits doen lees dan kan je de site van Lea (huisgenootje) lezen: www.lea-ecuador.de, of wil je mooie foto's zien van Ecuador dan moet je naar de site van Luc (andere huisgenoot) gaan: www.lucse.nl
p.s.s. Ik heb er nieuwe foto's op gezet van Kerst, Oud en Nieuw en nog wat dingen.
p.s.s.s. Sorry voor iedereen die nog geen mailtje terug heeft gehad!
Ik heb echt een supervet oud en nieuw gehad. zoals ik al verteld had gingen we met ons studentenhuis een feest geven. Eerst kwamen Steeve (een Nederlandse jongen die toevallig op hetzelfde vrijwilligersproject zit als ik), Sarah (Duits meisje uit Montanita) en nog wat mensen en toen gingen we naar de parade op de Amazonas (een straat vlakbij ons huis).
Daar stonden overal podia's met poppen. Dat is hier een traditie je maakt een pop van iemand die je haat bijvoorbeeld een president, je ex, je leraar of een voetballer van een andere club. En dan steek je die in de fik zodat je het slechte niet mee het nieuwe jaar inneemt (misschien wel een hele goede psychische therapie). Vooral Chavez, Bush, Correa (president van Ecuador, vriendje van Chavez) en veel voetballers waren favoriet. Overal op straat zijn poppen en iedereen heeft er wel 1 maar die op de amazonas zijn het mooiste. Op sommige podias hebben ze er een hele strip van gemaakt waarbij ze iedereen belachelijk maken. Zo was er een pop van de koning van Spanje die tegen Chavez zegt: Why don't you just shut up! Het hele feest is behoorlijk politiek getint maar er zijn echt spanningen, iedereen maakt gewoon iedereen belachelijk. Op de amazonas was het ongelofelijk druk maar dat maakt niet echt uit, want ik kon gewoon over alle mensen heen kijken (jaja het is soms wel een voordeel). Was ook heel handig je was elkaar nooit kwijt alle nederlanders staken er gewoon boven uit. Was ook wel opvallend dat de oude vrouwtjes het ergst zijn in menigte, je wordt echt met ellebogen weggeduwt door hun terijl de rest wel normaal doet.
Daarna gingen we terug naar ons huis, daar oliebollen gegeten (Luc had van zijn oma het recept gekregen en echte hollandse oliebollen gebakken). Na een tijdje kwamen een hele groep met Amerikanen, Canadezen, Denen en Nederlanders en toen begon het feestje bij ons thuis. Dat verschilde eigenlijk niet veel met Nederland behalve dat er veel minder vuurwerk was. Maar er was natuurlijk wel Champagne!
Daarna hebben we 1 januari nog een film gezien die echt wel goed omschrijft hoe mijn leven qua taal eruit ziet op dit moment. In de film werd Engels, Duits en Frans gesproken en we hadden Spaanse ondertitels.
Verder begonnen 2 januari weer de lessen, ik had ´s ochtends geen les, dus tijd om wat te doen. Dus ik dacht laat ik maar naar de kapper gaan, nou dat doe ik dus de komende tijd niet weer (met 2 redenen). Ik liep gewoon naarbinnen, werd ik daar meteen op een stoel geduwd en zonder iets te zeggen begon een man mijn haar in te zepen. Naja dat vond ik allemaal wel prima, op een gegeven moment kreeg ik er een hele massage bij naja dat was ook nog wel oke. Daarna werd me haar uitgespoeld en kreeg ik zo´n kappersdoek om die natuurlijk te klein was voor mij waardoor al me haar op me broek viel. Nou toen begon die met knippen, ik had toen volgens mij al wel in het spaans gezegd dat ik het niet heel kort wou. Maarja opeens knipt die echt een heel groot stuk eraf en ja toen was het al te laat. Dus nu heb ik zeg maar een soort militairen coupe, tja is weer is wat anders :s. Vervolgens toen die klaar was met knippen wat echt lang duurde, kreeg ik weer een hele massage en uiteindelijk ging die vragen of ik op een bank wou komen liggen om een hele massage te krijgen. Nou toen vond ik het wel genoeg geweest en heb duidelijk gemaakt dat dat echt niet nodig was. Na meer dan een uur daar gezeten te hebben kon ik betalen en naar huis en het koste maar 8 dollar (wat ze hier allemaal heel duur vinden). Tja dat was weer een heel avontuur.
Afgelopen zondag ben ik ook nog met Luc naar el Mitat del Mundo geweest, was opzich wel leuk om te doen. Vooral de busreis vond ik heel leuk, ik kan echt genieten van gewoon in een bus zitten en een beetje naar buiten kijken en de mensen om me heen. Mitat del Mundo is een klein dorpje vlak buiten Quito, waar een standbeeld staat van waar de evenaar loopt. wij hebben dat standbeeld beklommen en nog een beetje rondgelopen, foto's gemaakt en echt weer tig andere nederlanders gezien. Dat is echt bizar je komt hier echt veel nederlanders tegen, loop je in de supermarkt hoor je opeens nederlands. Een Duitse vroeg laatst ook aan mij of er ook nog Nederlanders in Nederland zijn omdat echt de helft van alle backpackers Nederlands is. Verder was er daar ook nog live muziek. Ook nog een museum bezocht.
Verder heb ik gister en vandaag 8 uur les gehad, dat is echt dodelijk vermoeiend. Me Spaans wordt al wel iets beter ik kan me nu een beetje verstaanbaar maken maar mensen verstaan is nog erg lastig. Gelukkig zijn de leraren erg aardig en begrijpen ze dat ik me niet zo lang kan concentreren, dus vandaag naar een museum geweest over Inca's en ouwe troep, en een video over Maradonna gezien (wat een mafkees is dat eigenlijk). Het weer is hier ook eindelijk beter geworden, we hebben hier nu elke ochtend een strak blauwe hemel 's middags betrekt het wel maar het is wel lekker. Je moet wel oppassen met de zon en goed insmeren, een meisje van school heeft er al 2de graads brandwonden door opgelopen. Je hebt hier ook zonnebrand met factor 100!
Vanavond gaan we uit eten om afscheid te nemen van Lea omdat ze morgen naar Galapagos vertrekt. Ik heb besloten ook naar Galapagos te gaan, ik heb wel dikke pech want per 1 januari is de entreeprijs van 100 naar 200 dollar verhoogt, maar ik hoor zo veel leuke verhalen en foto's dat ik toch wil gaan. Verder ga ik morgen naar Cotopaxi, eerst was ik van plan hem te beklimmen maar 6000 meter is toch wel veel zonder ervaring en zonder op hoogte te zijn geweest, dus ga ik eerst maar een tour doen waarbij je naar 4800 meter gaat en dan met een mountainbike naar beneden. Later wil ik hem nog wel een keer beklimmen. Moet wel morgen om 7 uur op:(.
Ik hoop dat jullie ook allemaal een goed oud en nieuw hebben gehad!
Onno
p.s. Wil je nog wat aan je Duits doen lees dan kan je de site van Lea (huisgenootje) lezen: www.lea-ecuador.de, of wil je mooie foto's zien van Ecuador dan moet je naar de site van Luc (andere huisgenoot) gaan: www.lucse.nl
p.s.s. Ik heb er nieuwe foto's op gezet van Kerst, Oud en Nieuw en nog wat dingen.
p.s.s.s. Sorry voor iedereen die nog geen mailtje terug heeft gehad!
Abonneren op:
Posts (Atom)
